Katılım Mücadelesi

Dulce Orihuela genç bir kızken anne babası onu boş zamanlarında bir aktivite yapmaya teşvik etti. Yüzmeden Zumba'ya kadar her şeyi denedi ama hiçbiri onu heyecanlandırmadı. Sonra babasının boks eldivenlerini taktı ve tüm hayatı değişti.

Bugün profesyonel bir boksör olan Dulce, en büyük mücadeleyi ringin dışında, Mexico City'nin Tacubaya semtinde veriyor. Boks derslerini grup terapisi ve eğitim atölyeleriyle birleştiren bir spor salonu olan TRASO'da koçluk yapan Dulce, toplumsal şiddet, kaynak yokluğu ve marjinalleşme ile savaşıyor.

Dulce, "Çocukların canları sıkkınsa veya bir şey onları sinirlendirdiyse kum torbasını yumruklayarak veya tartışarak deşarj olabiliyorlar." diyor.

Dulce'nin boks yapmak için babasını ikna etmesi gerekti ve antrenmana kaydolduktan bir hafta sonra ringe adım attı. Rakibi, dövüşün hemen başında onu iterek gözünü korkutmaya çalıştı.

O anı şu sözlerle hatırlıyor: "Kız ayağıma basıp beni itince ringe kapaklandım."

Dulce kötü düşmüştü; buna rağmen ayağa kalktı ve zil çalıncaya kadar iyi bir dövüş çıkardı. Köşesine gittiğinde antrenörü ona maçı kazanacağını söyledi. Bu moral konuşması işe yaradı; Dulce maçı nakavtla kazandı. O andan sonra spor salonundaki en güçlü dövüşçülerden biri olarak nam saldı. İş ahlakı bulaşıcıydı ve çok geçmeden insanlar bunu fark etmeye başladı.

Dulce, "Herkes bana antrenör olmak isteyip istemediğimi soruyordu. Biraz düşündükten sonra deneyeceğimi söyledim. Denediğimde de çok hoşuma gitti." diyor.

Dulce, TRASO'da çocukları şampiyonalara katılacak boksörler olmaları için eğitmiyor; bunun yerine, onlara kendi hayatlarında şampiyon olmak için ihtiyaçları olan araçları ve güveni kazandırıyor.

Dulce, boksun esaslarının, özellikle de kız çocuklarda karakterli, sabırlı ve azimli bir kişiliğin temelini oluşturduğunu düşünüyor.

"Tek güçlü olanlar erkekler değil; kız çocuklar da aynı zor işleri yapabilir. Artık eski zamanlarda yaşamıyoruz."