Saha Neredeyse Ev Orasıdır

Perth'ün Fremantle (veya Freo) bölgesinde bulunan South Beach basketbol sahasında, gençler üçe üç maç yapıyor. Maç eğlencesineymiş gibi gözükse de, oyuncuların konuşmalarından ödülün büyük olduğu anlaşılıyor: Akşam yemeğini maçı kaybeden taraf ısmarlayacak.

Takımın komiği (ve en kısa oyuncusu; bu yüzden tadında şakalara da maruz kalıyor) Chris Lako, "Yemek çok güzel olacak!" diyor.

Grubun gayriresmi lideri Sebit Reath, üniversiteyi basketbol bursuyla okuyan 22 yaşında bir oyuncu. Topu sektirirken gülerek "Ben milkshake istiyorum." diyor. "Pamuk eller cebe, çünkü Nobu'da yiyeceğim!" Sebit'in pahalı Japon yemeklerine ilgisi var.

En genç oyunculardan biri olan 21 yaşındaki Chudier Lap ise ona yanıt olarak, "Benden size yemek falan yok, rüyanızda görürsünüz!" diyor.

Sebit'in takım arkadaşlarından 25 yaşındaki Ngor Manyang, "Izgara yemeye gidebiliriz, değil mi?" diye soruyor. Aksanları belirgin biçimde Avustralyalı olsa da, ses tonları köklerini yansıtıyor. Sahadaki oyuncuların hepsi, batı şehri Perth'e çocukken gelmiş Güney Sudanlı mülteciler.

Dünyanın öbür ucu olan bu yerde, kelimenin tam anlamıyla öne çıkıyorlar. Sebit'in boyu 2,08. Ama yoldan geçenlerin durup onları izlemesinin asıl nedeni, çok azının bu kadar yetenekli oyuncuları yakından görmüş olması. Sahadaki oyuncular ya profesyonel ya da profesyonel olma yolunda ilerliyor. Ancak bugün onları burada bir araya getiren şey, basketbola (ve yemeğe) duydukları sevgi.

Sebit, onları sol kanattan geçip potaya ilerliyor. Formalılar dört sayı önde. Su molasının zamanı geldi.

Sebit, Ulusal Basketbol Ligi'ndeki yerel takımda oynayan 19 yaşındaki küçük erkek kardeşi Chuatwech ve Ngor ile birlikte, bu sporun nasıl onlara en çok değer verdikleri şeylerle bağ kurma fırsatını sunduğunu konuştuk.

Basketbol sevgisinden, özgürlük biletinden ve kazanmaktan bahsettik.

Chuatwech: Güney Sudan'ın Waat kentinde doğdum. İç savaş yüzünden ailem, ben 3 yaşındayken Avustralya'ya taşınmış.

Chuatwech: Avustralya hayatımda önemli bir rol oynadı. Bana verilen tüm fırsatlar için minnettarım. Ama Güney Sudan ile bağım hep olacak. Orası her zaman evim olacak. Oradaki köklerimle güçlü bir bağım olduğunu hissediyorum.

Chuatwech: Bana hiçbir şeyi garanti görmemem gerektiğini ve zor bir durumdan çıkmak için tek seçeneğin sıkı çalışmak olduğunu gösterdi. Daha iyi bir gelecek için çalışıyorum. Güney Sudan'dan Avustralya'ya taşınmamızın boşa olmamasını istiyorum. Bir gün Güney Sudan'a dönmeyi ve oradaki herkes için olumlu bir fark yaratmayı umuyorum.

Sebit: Sanırım sporda çok iyi olduğun zaman daha çok kabul görüyorsun. İnsanları sana yaklaştırdığını düşünüyorum.

Ngor: Dünyanın en uzun kabilelerinden biriyiz [Güney Sudan'ın Dinka kabilesi]. Boyumuza ve atletikliğimize uygun olduğu için doğal olarak basketbola yöneliyoruz.

Sebit: Ağabeyim yüzünden. Onunla oynamak istiyordum. Her şeyi birlikte yaparız. Basketbol, hayatımın üç temel direğinden biri. Bir okul, bir aile, bir de basketbol var.

Chuatwech: Erkek kardeşlerim oynuyordu. Hafta sonları maça giderlerdi ve ben de onlarla oynamak isterdim. Bu yüzden futbol oynamayı bıraktım ve basketbol oynamaya başladım. Dördüncü sınıftan sonra daha ciddi çalışmaya başladım. Şimdi de profesyonel olmaya çalıştığım için tüm günümü basketbola göre ayarlıyorum. Neredeyse tek düşündüğüm şey basketbol.

Chuatwech: Birbirimizi yıllardır tanıyoruz. Ailelerimiz tanışıyor. Çocukken oynamaya başladık. Sonra birisi, South Sudanese Australian National Basketball Association takımı Perth Rhinos'u kurdu. Takım 2018'de dağıldı ama biz bu takımı onun devamı olarak görüyoruz.

Ngor: Birbirimizi cesaretlendiriyoruz. Bu, aramızdaki bağı güçlendirdi. Birlikte oynarken birimizin kazanmasının hepimizin kazanması anlamına geldiğini görüyoruz. Takım sporu yapmanın bu yönünü çok seviyorum.

Sebit: Birlikte oynamak, dostluğumuzu pekiştiriyor. Bazen tartışıyoruz ama hepsini geride bırakıyoruz. Bu, arkadaşlığımızı güçlendiriyor.

Ngor: Benim güçlü tarafım şutlarım. En yetenekli şutörlerden biriyim.

Sebit: Çok yönlülüğüm ve boyum. Buradan şut atabiliyorum.

Chuatwech: Hızım ve atletikliğim. Topu paylaşmaktan korkmam. Kazanmayı severim, bu yüzden kazanmak için elimden ne geliyorsa yaparım.

Sebit: (Çok ciddi) Bence benim.

Chuatwech: (Çok ciddi) Kardeşim.

Oyuncular sahaya dönünce maç hararetleniyor. Sesleri, pasları kadar hızlı şekilde sahada yankılanıyor.

"Şut atmak istemiyor!"

"Potaya saldır!"

"Bu kadar kısa olmak nasıl bir his?"

"İşte böyle, nasıl yapıldığını göster bize!"

Yan sahalardaki oyuncular, maç yapmayı bırakıp takımın profesyonel düzeydeki oyuncularını yakından görmek için toplanıyor. Becerilerinin topladığı hayranlık, bu gençlerin basketbol sayesinde yerel kahramanlara dönüştüğünü kanıtlıyor.

11 sayılık oyun serisi, Sebit'in takımının 4-3'lük zaferiyle sona eriyor. Oyunun MVP'si olan Sebit, onları izleyen bazı çocuklara birkaç dakika boyunca ipuçları veriyor.

Takım daha sonra Fremantle'ın ünlü esintisinde serinlemek için sahile gidiyor. Temiz deniz havası, Avustralya'nın yaz sıcağında ferahlık verdiği için bu rüzgara bölgede Freo Doctor deniyor. Sahilde Freo Doctor eserken takım dalgalara doğru koşuyor. Birbirini kovalayan oyuncular, itiş kakış arasında kahkahalarla yere devriliyor.

Kaybeden takım, kazananları yakında hamburger veya kaburga yemeye çıkarmaya söz veriyor. Kazanmak onlar için o anda her şey demek olabilir ancak maksat aslında bu değil. Basketbol, bu gençler için ortak bir dil. Dünyaya açılan pencereleri. Aidiyet hissetmelerini sağlayan spor. Kaburgalar ise yalnızca lezzetli bir bonus.