Kameroon Jade, çocukken ne zaman futbol oynamak için sahaya gitse hep aynı tabloyla karşılaştı: Yalnızca erkek çocuklar. Çocuklar genelde ona iyi davranıyordu ancak Kameroon ile oynamak istemeyen bir veya iki erkek çocuk hep çıkardı. Kameroon, onlara ayak uydurabileceğini biliyordu. Ona pas atsalar topu ağlarla buluşturabileceğinin farkındaydı. Kızgındı. Tekrar tekrar kendini kanıtlamak zorunda kalmak motivasyonunu kırıyordu.

Kameroon, daha sık futbol oynamak isteyen pek çok kız çocuk tanıyordu. Bu kız çocukların, erkek çocuklardan gördükleri baskı nedeniyle rahat hissetmemesi çok üzücüydü. Başarısız olurlarsa erkek çocukların onlarla dalga geçeceğini düşünüp geriliyorlardı.

Kız çocuklar antrenman dahi yapamazken yeteneklerini nasıl geliştirecekti? Kameroon işte buna kafa yordu.

Kameroon, kız çocukların futbol oynarken kendilerini daha öz güvenli hissetmesini sağlayacak bir yol bulmaya karar verdi ve koçluk dersleri aldı. Ardından, kadınlara spor yapacakları alanlar bulan bir kuruluşun gençler takımında koçluk yapmaya başladı. Oynamak isteyen herkesin kucaklandığı bir ortam yaratmak için heyecanlıydı.

İlk antrenmanlarında Kameroon, kız çocukların sahanın tamamen kendilerine ait olduğunu gördüğünde heyecanlandıklarını fark etti. Ancak asıl sevinç sonrasında yaşandı. Kız çocuklardan biri topa vurmak için bacağını kaldırdı ancak topu ıskaladı. Çok utandı ama kimse ona gülmedi veya gözlerini devirmedi. Kameroon, tekrar denemesi için onu yüreklendirdi. Böylece kız çocukların hepsi, hata yapmanın normal olduğunu anladı. Kendi kurallarına göre futbol oynamayı öğrenebileceklerini gördüler.