Koçlardan Tavsiyeler: "Bahane Bulma Alışkanlığımdan Nasıl Kurtulurum?"

Merhaba Koç,

Üniversite birinci sınıftayım ve futbol oynuyorum. Futbolu çok seviyorum ama son zamanlarda motivasyonum azaldı. Lisede takımımın ikinci kaptanıydım ama üniversiteye başladığımdan beri önüme engeller çıkıyor. İki kez sabah antrenmanlarına gitmedim. Biri için iyi bir nedenim vardı (bütün gece ders çalışmıştım) ama diğerinde arkadaşlarımla sabahladığım için gitmedim. Bir kere de ağırlık çalışmasına gitmedim. Koçuma hastalandığımı söyledim ama aslında erkek arkadaşımla tartışmıştım. Futbolu hala seviyorum. Sahaya çıktığım zaman istediğimin bu olduğunu düşünüyorum. Ama artık kendimi suçlu hissetmeye başladığım için oynayasım gelmiyor. Bu durumu düzeltebilir miyim? Yoksa futbolu bırakmam mı gerekiyor?

Kötü Bahaneler Üreten Biri
19 yaşında, futbolcu

Biliyor musun, üniversite birinci sınıfta ben de senin gibi zorlanmıştım.

Büyük ve birbirine çok bağlı bir aileden geliyordum. Ailenin ilk üniversite mezunu olacaktım. Irk ayrımı yasaları yüzünden anneannem sekizinci sınıfa kadar okuyabilmiş. Annem ise üniversiteye giderken geçinebilmek için birkaç işte çalışmış ve hamile kalınca da okulu bırakmış. Yani ailemdeki herkesin gözü benim üzerimdeydi. Büyük baskı altındaydım.

Ama aynı zamanda benden sevgilerini ve desteklerini esirgemediler ve bana güçlü değerler kazandırdılar. Kendimi baskı altında hissetmeme neden olsalar da, onlara güvenebileceğimi biliyordum.

Senin de güvenebileceğin bir dayanağın var. Lisede ikinci kaptanmışsın, yani çok çalışmanın ve cesur olmanın ne demek olduğunu biliyorsun. Ayrıca bir takıma girdiğin zaman o takımın kurallarını kabul ettiğini ve bunları ciddiye almakla sorumlu olduğunu da biliyorsun. Bu yüzden kendine "Ben nasıl biriyim?" ve "Benim için neler tartışmaya kapalı?" gibi bazı zor soruları sormanın zamanı gelmiş.

Seni anlıyorum. Benim de bütün akşamı dışarıda geçirmek istediğim zamanlar oldu. Ama bununla kalmayacağını çok geçmeden anladım. Bu riski almak istemedim; çünkü üniversite düzeyinde basketbol oynadığım için ne kadar şanslı olduğumu biliyordum.

Her gün elimden gelenin en iyisini yapmaya motive olmak için benden daha büyük nedenlerim vardı: Beni destekleyen, bana inanan ailem. Üniversiteye gidip spor yapma hakkım için mücadele edenler ve can verenler. Başarılarımı onlara borçluyum ve bugün hala onları onurlandıracak şekilde yaşamaya gayret ediyorum. Hiçbir şeyi garanti görmememin nedeni onlar.

Yalanın, bana durumunu garanti görüyor olabileceğini söylüyor. Söylediğin yalanın küçük olduğunu düşünebilirsin ama ortada daha büyük bir sorun var. Bunun için kendine şu soruyu da sor: "Bana rehberlik edecek değerler neler?" Bir başka deyişle, kendine bazı kırmızı çizgiler çiz. Örneğin, asla yalan söyleme. Asla antrenmana gitmemezlik yapma. Asla pes etme, çünkü sorununun çözümü bu değil. Bunu yaparsan yalnızlaştığınla kalırsın.

Bu değerleri ailemden öğrendim ve Tennessee'deki koçum Pat Summitt'in sayesinde pekiştirdim. Pat'in yalana tahammülü yoktu ve gözünden hiçbir şey kaçmazdı. Hepimize neyin doğru olduğunu öğretti. Senin de böyle sorumlu davranman gerekiyor.

Dışarıda sabahlama isteğimi bu sayede törpüledim. Ama gene de sorunlar yaşıyordum. Evimi özlüyordum. Ailemi özlüyordum. Anneannemin evinde yaptığımız pazar toplanmalarını özlüyordum. Birlikte yemek yerdik, kart oyunları oynardık ve bol bol gülerdik. Bu yalnızlık, babamla aramdaki bazı çözülmemiş meseleleri su yüzüne çıkardı.

Babam hiç hayatımda olmadı. Çocukken yaşadığım reddedilme ve terk edilme duygularını üniversitede yeniden yaşamaya başladım. Bu duygulardan kaçmak için çok fazla antrenman yapmaya başladım. Çok geçmeden ayağımda stres kırığı oldu ve bu yüzden antrenmanları bırakmak zorunda kaldım. Sonra kemik ufalanması yaşadım. Sonra kalp sorunum çıktı.

Gerçekten kötü bir durumdaydım.

Neyse ki koçumun çevresi genişti. Onun yardımıyla bir spor psikoloğuna gittim ve ondan bu sorunları nasıl aşacağımı öğrendim. Bana öğrettiği şey şu oldu: Hepimizin bizi farklı yönlere çeken dürtüleri vardır. Bunlardan bazıları olumlu, bazıları olumsuzdur. Pratik yaparak hangilerini izleyebileceğimizi seçebiliriz. Doğru olanı yapmayı ve çok çalışmayı tercih edebiliriz.

Senin de bir spor psikoloğundan yardım alabileceğini düşünüyorum. Çünkü seni destekleyenlerden uzakta olman, kaçtığın bazı sorunları yeniden ortaya çıkarıyor olabilir.

Seni futbol oynamaktan alıkoyan bir şey var. Bunun ne olduğunu bulmayı kendine borçlusun. Bunu yaptıktan sonra kendini sevmeyi öğrenmeye ve yaptığın her işte mükemmel olmaya çalışmaya başlayabilirsin.

Bence üniversitede ve takımda olduğun için aslında minnet duyuyorsun. Bu dürtüye kulak verirsen seni ileriye taşıyabilir.

Koç Fargas