บันทึกภาพจากคอร์ทริมถนน: พบกับผู้กำกับสตรีทบอลหน้าใหม่แห่งปารีส

บาสเก็ตบอลคือกีฬาที่ได้รับความนิยมไปทั่วโลก แต่หากมองไปยังคอร์ทกลางแจ้งตามที่สาธารณะในเมืองทั่วโลกนั้น เราจะได้พบกับสตรีทบอลซึ่งในแต่ละที่จะมีกฎและหลักการอันแทบจะต่างกันโดยสิ้นเชิง ปารีสเองก็เป็นเมืองหนึ่งที่มีความแอ็คทีฟในสไตล์การเล่นเป็นของตัวเอง ซึ่งนี่แหละคือสิ่งที่ Lamine Conté ผู้กำกับภาพยนตร์อายุ 23 ปีหรือในอีกชื่อหนึ่งคือ Mister Pvris ต้องการจะถ่ายทอดให้ทุกคนได้เห็นและตัดสินใจเริ่มถ่ายทำสารคดีเพื่อบันทึกฉากและการเล่นที่เกิดขึ้นในเมืองของเขา Lamine กระโดดจากคอร์ทหนึ่งไปอีกคอร์ทหนึ่งทั่วปารีสเพื่อบันทึกภาพเกมบาสแบบบ้านๆ ทั้งจากขอบสนามและตอนเข้าไปเล่นเองในสนาม ความใกล้ชิดและความเป็นธรรมชาติในบรรยากาศการเล่นเหล่านี้ถ่ายทอดเสียง ความสนุก และสไตล์การเล่นบาสเก็ตบอลของคนปารีสออกมาได้อย่างแม่นยำ จึงแสดงให้เห็นกีฬาชุมชนในระดับที่เล่นกันตามท้องถนนแบบไร้การเติมแต่ง

ในช่วงพักเบรกระหว่างเกมที่คอร์ท Stalingrad ในเขตที่ 19 ของเมือง เรานั่งคุยกับ Lamine ผู้ยกขาขึ้นพาดม้านั่งในสวนสาธารณะ บรรยากาศการพูดคุยถูกขัดจังหวะเป็นระยะจากคนที่เล่นอยู่ในคอร์ทหรือคนที่กำลังเดินผ่านไปมาแล้วแวะทักทาย และตอนนี้คู่สนทนาของเราก็หายไปอีกรอบแล้ว ซึ่งแสดงว่าเกมครั้งใหม่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

สมัยก่อนผมเล่นแต่ฟุตบอลอย่างเดียวเลย ความจริงช่วงมัธยมต้น เพื่อนคนอื่นเล่นบาสเก็ตบอลกันหมดเลยนะ มีแต่ผมที่ใจอยู่กับฟุตบอลอย่างเดียว เพราะรู้สึกว่าบาสเก็ตบอลเป็นกีฬาสำหรับคนตัวสูงและตอนนั้นผมยังตัวเตี้ยมากๆ อยู่ ผมเริ่มเปลี่ยนความคิดก็ตอนอายุ 14 ซึ่งหลังจากนั้นก็ไม่เคยหยุดเล่นอีกเลย สำหรับผมนะ แค่เริ่มต้นช้าไม่พอ ยังตามเพื่อนไม่ทันด้วย เพราะนอกจากจะเข้าทีมช้ากว่าคนอื่นแล้ว ยังต้องใช้เวลาอีกตั้งนานกว่าจะเริ่มเล่นเป็น โค้ชที่กล้าฝากความหวังไว้กับผมก็ไม่มีเลยจนผมอายุได้ 16 ปี ตอนนั้นมีนักบาสเก่าและเป็นครูฝึกแถวๆ นี้คนหนึ่งชื่อ Mohammed ตัดสินใจรับผมเป็นลูกศิษย์ แต่การฝึกก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนที่เริ่มมีอายุแต่ทักษะยังไม่ถึงขั้น ผมว่า Mohammed ต้องเห็นอะไรบางอย่างในความมุ่งมั่นของผมแน่ ซึ่งหน้าร้อนในปีนั้นเองที่ทำให้ทุกอย่างในชีวิตเปลี่ยนไป ฝีมือผมเริ่มดีจนอยากลองสนาม ก็เลยเดินทางไปที่สหรัฐฯ เพื่อเข้าซัมเมอร์แคมป์และเข้าโปรแกรมบาสเก็ตบอลของ AAU

ผมจะเล่นหนักไปทางแนวรุก ชู้ตระยะกลาง ชู้ตสามแต้ม ไดรฟ์เข้าวงใน ชอบทุกอย่างที่เป็นการบุก ส่วนแนวรับจะไม่ใช่ทางเท่าไหร่ เวลาอยู่บนคอร์ทใครถนัดอะไรก็เล่นอันนั้น

ผมอยากทำสารคดีที่พูดถึงธรรมชาติของการแข่งขันบาสเก็ตบอลในคอร์ทสาธารณะของปารีส ทุกอย่างเริ่มต้นจากคลิปวิดิโอที่ผมอัพโหลด ในคลิปเป็นภาพที่ผมดังค์ใส่หน้าคู่ต่อสู้คนหนึ่ง แล้วพูดเย้ยหยันใส่คนคนนั้นตอนวิ่งกลับไปที่คอร์ท วิดีโอนั้นกลายเป็นไวรัลบน Twitter และทำให้โปรเจกต์ของผมกลายเป็นจริงชั่วข้ามคืน เอาจริงๆ ผมไม่ใช่คนที่เล่นโซเชียลมีเดียเป็นประจำ แต่ตอนนั้นคือต้องรีบจัดการทุกอย่างให้เสร็จภายในเวลาไม่กี่วัน ทั้งสร้างโลโก้ ตั้งชื่อ และคัดเลือกผลงานออกมาโชว์ ผมตั้งใจจะติดไมค์ให้ผู้เล่นแต่ละคนด้วยนะถ้าเป็นไปได้ เกมจะได้น่าตื่นเต้นมากขึ้น แล้วในตอนนี้ เป้าหมายของผมคือการซ้อมให้หนักที่สุด แต่ที่สำคัญกว่านั้น คือการถ่ายทอดอารมณ์เข้าไปในเกมที่ถ่ายไว้ เพื่อให้เกมดูน่าตื่นเต้นใกล้เคียงกับความรู้สึกของผมตอนลงเล่นมากที่สุด เวลาเล่น ผมจะใส่พลังเต็มที่ เวลายืนดูข้างสนาม ผมจะพูดข่มคนอื่นไม่หยุด ถ้าจะมีสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการเล่นบาสเก็ตบอลในสหรัฐอเมริกา สิ่งนั้นคือการสร้างความบันเทิงให้ทุกคนตลอดการเล่น

เรื่องนี้ต้องขอบคุณ Hamadoune Sidibé คนที่สร้างสตรีททัวร์นาเมนต์ที่ดีที่สุดในโลกขึ้นมา Quai 54 คือความภาคภูมิใจของนักบาสทุกคนในเมืองนี้ มาตรฐานฝีมือถือว่าสุดยอด บรรยากาศในงานก็หลุดโลกอย่างที่คนในเมืองรู้กัน ผมรู้จักคนในคณะจัดงานของทัวร์นาเมนต์นะ และ Hamadoune ก็เป็นคนโอเคคนหนึ่ง ถึงเขาจะไม่เชื่อว่าผมเล่นเป็นก็เถอะ หมอนี่ก็แค่คนปากเก่งคนหนึ่ง สักวันผมจะต้องได้เล่นในทัวร์นาเมนต์นี้ให้ได้ ที่นี่เป็นศูนย์รวมจิตวิญญาณการเล่นในแบบที่พวกเราชาวปารีสชอบ มีแต่ความตื่นเต้นเร้าใจ เต็มไปด้วยความสนุก และเสียงเชียร์ที่อยู่รายล้อมก็งดงามจริงๆ