พบกับกรรมการสวมฮิญาบคนแรกของสหราชอาณาจักร

ด้วยมือหนึ่งข้างที่ต้องดูแลเด็กมากกว่า 20 คนที่วิ่งไปมารอบสนามฟุตบอล ส่วนมืออีกข้างที่ต้องจัดการกับการบ้านที่กองพะเนินและตารางการทำหน้าที่กรรมการตัดสินที่แน่นเอี้ยด คุณอาจคิดว่า Jawahir Roble หรือที่ทุกคนเรียกอย่างสนิทสนมว่า JJ น่าจะอยากพักเต็มทนแล้ว แต่ใครก็ตามที่รู้จัก JJ ทุกคนรู้ดีว่าสิ่งที่เห็นได้จากเธออยู่เสมอคือใบหน้ายิ้มกว้าง นกหวีดห้อยคอ และวิธีคิดบวกที่ส่งต่อถึงคนรอบข้างได้อย่างดี

ในฐานะผู้ลี้ภัยที่เกิดในโซมาเลีย Jawahir ได้ทลายกำแพงและกลายเป็นผู้หญิงคนแรกของสหราชอาณาจักรที่เป็นกรรมการสวมฮิญาบ แม้จะชอบเป็นกรรมการตัดสินพอๆ กับลงเล่นในสนาม แต่ Jawahir มีพื้นที่พิเศษในใจสำหรับการเป็นโค้ชอยู่เสมอ เธอกล่าวว่า “เด็กแถวนี้ไม่ค่อยเล่นฟุตบอลกัน โดยเฉพาะเด็กหญิง ฉันเลยอยากเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้และสร้างทีมเด็กหญิงขึ้นมา จากนั้น จะสร้างทีมเด็กหญิงขึ้นอีกทีม และอีกทีม แล้วละแวกนี้ของเราก็จะดัง นั่นคือความฝันค่ะ” เธอสร้างทีมจากเด็กในละแวกบ้านเพื่อเป็นวิธีง่ายๆ ในการทำให้หลานสาว 7 คนของตัวเองยอมออกจากบ้าน ความสำเร็จของเธอเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วและได้กลายเป็นดั่งโอเอซิสสำหรับเด็กและครอบครัวต่างๆ ที่อยู่ในชุมชนของเธอ

กลยุทธ์การโค้ชที่สมกับเป็น JJ คือกลยุทธ์ที่หวังผลมากกว่าในสนามฟุตบอล เธอประคับประคองทีมของเธอในทุกๆ ด้านของชีวิตอย่างสม่ำเสมอ โดยมักจะบอกเด็กๆ ว่า “ถ้าอยากได้ใครสักคนคอยรับฟัง พี่อยู่ตรงนี้นะ อยู่ใกล้ๆ เลย เรื่องที่เล่ามาจะเป็นความลับ ถ้าไม่อยากเล่าเรื่องไหนให้คุณพ่อคุณแม่ฟังและถ้ากำลังลำบากใจอยู่ พี่อยู่ตรงนี้นะ” เราหันไปถามแฟนตัวยงของเธอบ้าง ซึ่งก็คือเด็กในทีมที่เธอเป็นโค้ช แล้วให้เด็กๆ ถาม “โค้ช JJ” ทุกเรื่องที่ตัวเองอยากรู้ สิ่งที่เด็กๆ ถามมีดังนี้

Khadija: ทำไมถึงอยากเป็นกรรมการเหรอคะ

JJ: ตอนมีคนขอให้เป็นกรรมการครั้งแรก พี่ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะทำ แต่พอได้เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่พี่ได้เป็นกรรมการให้ ใบหน้าของทุกคน ความตกใจ และความดีใจของทุกคนตอนได้เห็นพี่เป็นกรรมการหญิง สิ่งเหล่านี้ทำให้พี่เป็นกรรมการตัดสินต่อไป แล้วหลังจากนั้น พี่ก็เริ่มโค้ชให้ผู้ใหญ่แล้วทำอะไรหลายอย่างที่ท้าทายมากขึ้น

Khadija: ชอบฝึกกับใครมากกว่าเหรอคะ เด็กที่โตกว่าหรือพวกเรา

JJ: พี่แค่ชอบเป็นโค้ชฟุตบอลนะ แต่จะดีใจกว่าถ้าได้โค้ชเด็กที่อายุน้อยๆ เพราะพี่รู้ว่าพอโค้ชให้พวกเธอแล้ว ทุกคนจะขอบคุณพี่และชอบฟุตบอลมากขึ้น กับพวกผู้ใหญ่ ทุกคนชอบเล่นกันอยู่แล้ว แล้วรู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร แต่กับพวกเธอ ขอแค่ชี้นำไปในทางที่ถูกต้อง ทุกคนก็จะชอบฟุตบอลและทำให้ฟุตบอลเป็นความฝันของตัวเอง

Ilham: อะไรคือแรงบันดาลใจที่ทำให้เริ่มเล่นฟุตบอลเหรอคะ

JJ: พี่ชอบเล่นฟุตบอล แล้วรู้ว่าวันหนึ่งตัวเองจะอยากเป็นนักฟุตบอล พี่ก็เลยยึดมั่นในความฝันนี้แล้วเริ่มลงมือทำ

Ilham: ตอนที่เริ่มตัดสินเกมใหญ่ๆ เป็นครั้งแรก รู้สึกกลัวไหมคะ

JJ: กลัวสิ กลัวมากๆ เลย ที่เป็นกรรมการครั้งแรกสุดออกมาดีเพราะได้ตัดสินให้เด็กหญิงตัวเล็กๆ ส่วนงานแข่งของผู้ชายครั้งแรก พี่พาพี่น้องกับญาติๆ ที่บ้านไปดูด้วยเพราะอยากได้กำลังใจ แล้วทุกคนก็ช่วยไปอยู่ตรงนั้นให้

Salma: ใครเป็นคนสอนวิธีเป็นกรรมการให้เหรอคะ

JJ: ต้องบอกว่าพี่ดูกรรมการคนอื่นเอาน่ะ คนที่พี่ชอบคือ Mark Clattenburg พี่ดูเขาบ่อยมาก แล้วก็ดูกรรมการอีกหลายๆ คนเลย ทั้งของพรีเมียร์ลีก แล้วก็ลีกชั้นนำอื่นๆ ในระหว่างแมทช์ พี่จะดูทั้งกรรมการและการแข่งขันไปด้วย

Salma: การแข่งที่ใหญ่ที่สุดที่พี่เคยเป็นกรรมการให้คือที่ไหนคะ

JJ: การแข่งที่ใหญ่ที่สุดที่เคยเป็นกรรมการให้คือการแข่งของงานการกุศลน่ะ ถือเป็นการแข่งที่ใหญ่ที่สุดสำหรับพี่นะ เพราะจัดที่สเตเดียมของ Dulwich Hamlet แล้วนั่นเป็นครั้งแรกเลยที่พี่ได้เป็นกรรมการในสเตเดียม

Adnan: กรรมการลีกคนไหนที่พี่มองเป็นแรงบันดาลใจเหรอคะ

JJ: บอกเลยว่ามี 3 คน! Pierluigi Collina, Mark Clattenburg แล้วก็ Michael Oliver

Adnan: พี่เชียร์ทีมลิเวอร์พูลหรือเปล่าคะ

JJ: จะให้ตอบจริงๆ เหรอ เดี๋ยววันอื่นค่อยมาบอกละกันนะ!