ถามโค้ช: ทำไมเวลาแข่งชอบหลุดฟอร์ม

สวัสดีครับโค้ช

ผมเป็นนักบาสเก็ตบอลระดับมัธยมปลายและมั่นใจฝีมือตอนฝึกซ้อม ผมชู้ตลูกลงเกือบทุกช็อต เล่นได้ไวทั้งในเกมรุกและเกมรับ และชอบทุกวินาทีที่ได้เล่น แต่พอต้องลงแข่งจริง ผมกลับฟอร์มหลุด เหมือนกับว่าจู่ๆ ร่างกายแข็งเกร็งเพราะกลัวทำพลาด จนเหมือนกล้ามเนื้อจะลืมวิธีชู้ตไป โดยเฉพาะลูกฟรีโทรว์ที่ผมมักจะชู้ตได้อย่างสวยงามเวลาซ้อม แล้วรู้สึกว่ายิ่งลงแข่งมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งกังวลมากขึ้น ผมรู้ว่าตัวเองมีฝีมือพอที่จะโชว์ผลงานดีๆ ได้ แต่ผมไม่รู้ว่าจะเอาฝีมือนั้นออกมายังไงในจังหวะสำคัญจริงๆ มันเกิดอะไรขึ้นกับผมเหรอครับ แล้วผมจะแก้ไขยังไงได้บ้าง

ผู้เล่นหมดสภาพตอนแข่งจริง
นักบาสเก็ตบอลวัย 18 ปี

ก่อนอื่นเลย ฉันเข้าใจเธอนะ

มีหลายเกมที่ฉันคิดว่าตัวเองเล่นห่วยมาก แต่พอได้ดูย้อนหลังแล้ว มันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดเลย ฉันไม่ได้มองข้ามความรู้สึกแย่ๆ ที่เกิดขึ้นได้ในช่วงเวลาพวกนั้นนะ แต่ส่วนมากเรามักจะมองความผิดพลาดของตัวเองร้ายแรงเกินกว่าความเป็นจริง

หนึ่งในบทเรียนที่ดีที่สุดที่ฉันเคยได้รับ ไม่ได้มาจากใครที่ไหน แต่เป็นโค้ชฟุตบอลสมัยมัธยมต้นของฉันเอง เวลาที่ฉันแข่งเสร็จแล้วหงุดหงิดกับฟอร์มการเล่นของตัวเอง เขาจะพูดว่า “เธอไม่มีทางได้ฝีมือที่เพอร์เฟ็กต์มาหรอก เป้าหมายของเธอคือพยายามไปถึงความเพอร์เฟ็กต์นั้นให้บ่อยครั้งที่สุด” ซึ่งนั่นก็แปลว่า เราไม่มีทางเล่นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เรายังมีโอกาสที่จะส่งลูกได้อย่างเพอร์เฟ็กต์ ชู้ตได้อย่างเพอร์เฟ็กต์ หรือเล่นเกมรับได้อย่างเพอร์เฟ็กต์

ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะขอให้ใครสักคนที่ไว้ใจได้ลองช่วยดูผลงานตามความเป็นจริง ลองนั่งคุยกับโค้ชแล้วดูสถิติทั้งหมดที่เคยทำมา เพื่อดูว่าฟอร์มการเล่นตรงกับภาพที่คิดไว้ไหม ส่วนใหญ่ที่เวลาใครสักคนพูดว่าตัวเองฝีมือตก ความจริงพวกเขาแค่ชู้ตไม่ลง ณ ตอนนั้นเฉยๆ แต่เธอต้องเอาสถิติทั้งหมดมากางดู ถ้าเป้าหมายของเรามีแนวโน้มดีขึ้น นั่นล่ะคือการพัฒนา (และทำให้มีโอกาสไปถึงความเพอร์เฟ็กต์ได้บ่อยขึ้นด้วย)

ส่วนถ้ารู้สึกว่าทำไมตอนซ้อมทำได้ดีมากๆ แต่ตอนแข่งทำยังไงก็มีฝีมือแบบตอนซ้อมไม่ได้ ยินดีด้วย นี่แหละชีวิตจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ เพราะทักษะที่ได้จากการฝึกซ้อมซึ่งมีความกดดันต่ำ เวลานำไปใช้กับการลงเล่นจริงที่มีความกดดันสูงคือเรื่องยากถึงยากที่สุด ฉันเคยโค้ชให้คนที่อยากชู้ตแม่นขึ้น ฝึกชู้ตกันเป็นสัปดาห์เลยล่ะ แต่พอลงสนามจริงกลับยังทำแต้มไม่ได้ พวกเขาก็จะบ่นว่า “โค้ช แต่สัปดาห์ที่แล้วเพิ่งซ้อมไปหยกๆ เอง” และฉันก็จะตอบกลับไปว่า “โอเค เราคงต้องซ้อมไปอีกสองสามปีแหละ ถึงจะรู้ว่าพัฒนาไปแค่ไหนแล้ว” มีผู้เล่นเด็กๆ หลายคนที่ยังมีมุมมองไม่ถูกต้องเกี่ยวกับการพัฒนาฝีมือและระยะเวลาที่ต้องใช้ เราไม่ได้ปลูกถั่วเขียวนะ ที่รดน้ำไม่กี่วันก็งอกเป็นต้นได้

ถ้าอยากเติบโตให้ได้จริงๆ เธอต้องทำในสิ่งที่ฉันเคยทำสมัยเป็นนักกีฬา นั่นคือจับลูกและฝึกฝนทักษะต่างๆ ทุกวัน ย้ำว่าทุกวัน จะซ้อมที่โรงรถหรือสวนสาธารณะแถวบ้านก็ได้ ลองสร้างพื้นที่ซ้อมเหมาะๆ ให้ตัวเองดู แล้วเธอจะต้องทึ่งกับฝีมือที่พัฒนาขึ้นภายใน 1 เดือน และ 2 เดือน และ 3 เดือน

Repetition is also what will get you over one of the biggest obstacles every athlete faces: a lack of confidence. It will allow you to trust that you can make this shot, this pass, this stop, because you’ve done it so many times before. If you dedicate yourself to repetition and draw on a real love of the game, I know you’re going to rise to the occasion in the moments that matter most.

Coach Lawson

ส่งอีเมลคำถามเกี่ยวกับวิธีปรับเปลี่ยนทัศนคติต่อกีฬาและสุขภาพได้ที่ askthecoach@nike.com