INFORMACJE O PROJEKCIE

Model Air Max 95, wymyślony przez Sergio Lozano, który pracował przy kolekcji Nike ACG w połowie lat 90., miał być przeznaczony dla większych, silniejszych biegaczy, aby zapewnić im maksymalną amortyzację podczas biegu po twardych nawierzchniach. Projekt nawiązywał do anatomii ludzkiego ciała: żebrom odpowiada system sznurowania, kręgosłupowi – podeszwa zewnętrzna, a mięśniom – cholewka z siateczki i zamszu. Ta śmiała inspiracja wymagała zastosowania cholewki o warstwowej konstrukcji wykonanej z syntetycznego zamszu, połączonej szwami i formowanej ciśnieniowo, tak aby zapewniała maksymalne wsparcie i nie ulegała zniekształceniom z upływem czasu.

Powłoki z siateczki zapewniły przewiewność na całej wierzchniej części buta, a system szybkiego sznurowania zastosowany w modelu Air Max 95 sprawił, że cholewka precyzyjnie otaczała całą stopę. Kolorystyka butów okazała się równie kultowa jak oryginalny model. Pierwsza wersja modelu Air Max 95 charakteryzowała się szarą kolorystyką z jaskrawożółtymi akcentami. Według Lozano nie były to pierwsze buty do biegania, w których zastosowano neonowe barwy. „Neonowy żółty kolor nie był niczym nowym. Był oczywiście elementem naszej palety, a także naszej tradycji. To część dziedzictwa Nike związanego z bieganiem”.

Dobór kolorów pozwolił uzyskać maksymalny kontrast podkreślający kluczowe funkcje konstrukcji buta. „Użyliśmy kolorów, aby podkreślić technologie i niektóre cechy, które staraliśmy się nadać butom” – wspomina Lozano. Dzięki innowacyjnej czarnej podeszwie środkowej zabrudzenia powstałe podczas biegu były mniej widoczne. Wprowadzony w 1995 roku i wciąż bardzo popularny model Air Max 95, od którego to wszystko się zaczęło, jest teraz gotów na wiele kolejnych lat kariery.