Kara Lawson – czy można być za bardzo zmotywowanym?

Droga Trenerko!

Jestem biegaczką w reprezentacji szkoły średniej i ostatnio mam obsesję na punkcie bycia najlepszą w mojej drużynie. Ciągle myślę tylko o tym. Cały czas zachowuję się jak podczas zawodów – nawet na treningach. Ta potrzeba zwycięstwa motywuje mnie do ciężkich treningów i dawania z siebie wszystkiego podczas zawodów, ale zauważyłam, że jestem bardziej niecierpliwa i zestresowana niż wcześniej, a niektóre z moich koleżanek z drużyny nie chcą się ze mną przyjaźnić, ponieważ traktuję wszystko tak poważnie. Czy mogę wykorzystać tę chęć współzawodnictwa jako przewagę, czy w końcu zacznie mi to przeszkadzać?

Zmotywowana, ale też przytłoczona
17-letnia lekkoatletka

To świetnie, że odczuwasz chęć rywalizacji. Rozumiem to i podzielam Twoje nastawienie.

Ja chciałam wygrywać, będąc w wieku zaledwie 3 lat. Zainspirowana przez sprinterkę Evelyn Ashford, która zdobyła złoto na Olimpiadzie w 1984 roku, próbowałam ścigać się z samochodami – pieszo, biegnąc chodnikiem – które przejeżdżały obok mojego domu w Alexandrii w stanie Virginia. Nie mogę sobie wyobrazić, co myśleli o mnie rodzice!

Ta chęć rywalizacji wciąż mnie napędza, tak jak napędza Ciebie. Jednak brzmi to tak, jakby Twój zapał miał swoją cenę. I to jest coś, co nad czym należy zapanować, zanim znienawidzisz swój ukochany sport.

Chcę Ci pomóc, jak tylko mogę, ale chciałabym też, żebyś porozmawiała ze swoimi trenerami o tym, co czujesz, ponieważ wtedy oni też będą mogli Cię zrozumieć. Możesz nawet poprosić ich o skontaktowanie Cię z terapeutą lub psychologiem sportowym, aby pomóc Ci znaleźć równowagę. Ja najlepsze wyniki osiągam, gdy równoważę rywalizację z regeneracją i odpoczynkiem. I właśnie wtedy czuję się najszczęśliwsza.

Aby osiągnąć równowagę, szukam chwil, w których mogę skupić się na wszystkich niekoszykarskich rzeczach, które kocham. Co uwielbiasz robić poza bieżnią? Może być to zabawa z psem, słuchanie muzyki albo spędzanie czasu z rodziną. Nie ma znaczenia, jaka to aktywność, o ile daje Ci to trochę swobody psychicznej. Jeśli nie uda Ci się zrelaksować od razu, zachowaj wobec siebie cierpliwość.

Możesz nawet poszukać okazji do skupienia się podczas przerw w treningach, jadąc autobusem z drużyną na zawody lub w szatni. Kiedy byłam rozgrywającą na Uniwersytecie Tennessee, moja trenerka, Pat Summitt, poleciła mi wygłaszanie przemówień do drużyny na tematy, które nie miały wiele wspólnego z koszykówką. Na początku czułam się przerażona (i, jeśli mam być szczera: miałam wrażenie, że to nie ma sensu), ale potem wszystko stało się jasne. Trenerka Summitt próbowała pokazać mi, że budowanie więzi z innymi może wzmocnić mnie i moje koleżanki z drużyny.

Skoro już mówimy o koleżankach z drużyny: jednym ze sposobów na nawiązanie z nimi więzi jest szczere zainteresowanie tym, co lubią, poza rywalizacją. Dowiedz się, co Was łączy – mogą to być filmy, muzyka czy moda. Nie musisz lubić wszystkich tych samych rzeczy, które robią Twoje koleżanki z drużyny, ani spędzać z nimi każdej chwili, ale złapanie kontaktu może pomóc w budowaniu pozytywnej energii.

Inną rzeczą, która może przyczyniać się do obsesji na punkcie wygrywania, jest strach przed przegraną ogarniający wielu sportowców. Bezpośrednim następstwem tego uczucia jest problem ze snem lub poczucie zdenerwowania. Jeśli jednak trwa to przez dłuższy czas, nie jest to dobry znak.

Ważne jest, aby brać pod uwagę możliwość porażki. Żaden sportowiec nie urodził się z umiejętnością doskonałego radzenia sobie w sytuacjach o wysoką stawkę – a na pewno nie ja. Osiągnięcie tego celu wymagało wielu sukcesów, ale także wielu porażek. W przypadku koszykówki może to być nawet popełnienie 12 błędów podczas jednego posiadania piłki w szóstym meczu finałów NBA. Oczywiście nikt nie chce popełniać błędów, ale one się zdarzają. Kiedy przytrafiały się mnie, polegałam na swojej wytrwałości, która pomagała mi iść naprzód.

Jednym ze sposobów, w jaki możesz zbudować swoją wytrwałość, jest być wyrozumiałą dla siebie i koleżanek z drużyny w przypadku popełnienia błędu. Zmiana sposobu myślenia wymaga praktyki. Jeśli jednak będziesz się tego trzymać, nie tylko lepiej poznasz swój sport, ale także będziesz nadal go kochać.

Trenerka Lawson