Nigdy dość pisania swojej przyszłości

Promise, Favor, Shadrach, Wisdon i Blessing – grupa pięciorga młodych sportowców i sportowczyń z pięcioma koszykarskimi historiami. Pochodzą z podobnych środowisk i mają podobne inspiracje. Ich historie nawiązują do losów Giannisa Antetokounmpo i jego braci – z Nigerii do Europy, ze społeczności imigranckiej do azylu w środowisku sportowym. Dla tych dzieci, które się urodziły i wychowały w Castel Volturno na południu Włoch, boisko to bezpieczna przystań – miejsce, w którym mogą być sobą bez niepotrzebnych słów, tytułów i osądów.

„Gra z ludźmi, których się kocha, daje komfort i szczęście. Sprawia też, że można cieszyć się chwilą” – Shadrach.

Massimo Antonelli, założyciel Tam Tam, były zawodowy gracz i człowiek wielu talentów, każdego roku trenuje 1500 dzieciaków. Znalezienie siedziby dla szkółki Tam Tam nie było jednak dla niego łatwym zadaniem. Początkowo zajęcia odbywały się w szkole Pineta Mare na osiedlu Villaggio Coppola, ale później musiały zostać przeniesione i zaczęły być organizowane na opuszczonym odkrytym placu zabaw. Massimo obawiał się wtedy, że część dzieci zrezygnuje. Stało się jednak coś nieoczekiwanego: do drużyny dołączały kolejne osoby. Wszyscy chcieli grać, nawet wtedy, gdy padał deszcz. Instytucje i federacje sportowe zaczęły zwracać uwagę na to ambitne stowarzyszenie non-profit. Po latach ciężkiej pracy udało się zrealizować marzenie, jakim było przeprowadzenie remontu sali gimnastycznej przeznaczonej wyłącznie na potrzeby tego projektu. Otrzymała ona nazwę Tam Tam House i stała się domem dla każdego, kto docenia moc płynącą z równych szans, solidarności i współpracy w sporcie.

„Gdy trafiłam do Tam Tam, nauczyłam się tego, by nigdy się nie poddawać, cały czas próbować, więcej pracować, dużo się uczyć, aby robić coraz większe postępy” – Blessing.

Zgodnie z włoskim prawem dzieci migrantów w ogóle nie mogą uprawiać sportu w zorganizowany sposób, ponieważ nie mają prawa do obywatelstwa od urodzenia. Będąc cudzoziemcami i cudzoziemkami we własnym kraju, członkowie i członkinie drużyny Tam Tam wspólnie zabiegali o możliwość rywalizacji. Podobnie jak Giannis pokazali swoją wartość. Nigdy się nie poddali w dążeniu do tego, by w końcu ktoś ich docenił. Ta batalia jeszcze się toczy, ale koszykówka cały czas jest najbardziej wyrazistą formą ekspresji dla drużyny Tam Tam. Dzięki niej mogą tworzyć nową przyszłość dla dużo większej liczby dzieciaków, zarówno w Castel Volturno, jak i w innych miejscach we Włoszech.

„W przyszłości szkółka Tam Tam może się rozrosnąć. Dzięki niej dzieci takie jak my mają możliwość grać w koszykówkę. Gdyby takie rzeczy działy się wszędzie, to myślę, że świat byłby lepszy” – Wisdon.


Reżyseria filmu: Alkis Papastathopoulos
Zdjęcia: Francesco Bonato