Pewnego razu była sobie mała dziewczynka o wielkim sercu pełnym uczuć. Lucia dorastała w Kreuzberg, tętniącej życiem dzielnicy w zachodnim Berlinie znanej ze sztuki ulicznej i punk rocka. Każdego dnia była pełna radości i ekscytacji, żyjąc w otoczeniu jaskrawych graffiti, zatłoczonych targowisk i głośnych festiwali.

Gdy Lucia miała pięć lat, jej rodzice się rozstali. Zaczęła odczuwać wiele różnych negatywnych i przygnębiających emocji, takich jak złość, smutek i zagubienie. Czasami wszystkie pojawiały się naraz.

Na szczęście w wieku 11 lat odnalazła taniec. Spędzając miło czas z przyjaciółmi w studio, odkryła, że może rozpracowywać swoje emocje – dobre, złe i każde inne – poprzez skoki, obroty i kroki. Szczególnie lubiła hip-hop, bo stwarzał ogromne pole do improwizacji ruchów. Na parkiecie jej wielkie uczucia stanowiły o sile, a nie o słabości.

„Taniec pomógł mi odnaleźć własną drogę. Mam nadzieję, że teraz ja mogę pomóc dziewczętom uwierzyć w siebie i zdobyć więcej siły i pewności siebie”.

Niedługo później Lucia odkryła krump, niezwykle ekspresyjną formę tańca ulicznego, która charakteryzuje się tupaniem, szarpaniem, machaniem rękami i częstym wypinaniem klatki piersiowej. Ludzie zazwyczaj noszą w sobie bardzo wiele emocji. Lucia zdołała poprzez krump te emocje uwolnić. „Taniec pomógł mi wyrazić swoje uczucia i się z nimi zmierzyć” – powiedziała.

Po ukończeniu szkoły Lucia chciała pomóc innym dziewczętom odkryć swoją siłę poprzez taniec. Początkowo brała zastępstwa w lokalnych szkołach tańca. Szybko jednak zaczęła dostawać własne zlecenia jako nauczycielka. Obecnie jest pełnoetatową instruktorką krumpu i pracuje z dziewczętami w wieku 9–12 lat. Uczy je tańczyć sercem. „Ruch bierze się ze środka” – Lucia mówi swoim uczennicom. „Pokazywanie prawdziwych uczuć sprawia, że taniec staje się autentyczny i piękny”.