Gdy Leah Williamson była młodsza, jedną z najcenniejszych rzeczy było dla niej zdjęcie piłkarki Kelly Smith z jej autografem. „Nie bój się marzyć” napisała na nim Kelly. I Leah się nie bała. Marzyła o profesjonalnej grze w piłkę i noszeniu opaski kapitanki tak jak Kelly.

W swojej pierwszej drużynie Leah była jedyną dziewczyną. Kocyk z jej blond włosów podskakiwał, gdy biegała z jednego końca boiska na drugi. Szybko stała się gwiazdą ataku swojego zespołu. Mimo to gra z chłopakami nie była łatwa.

„Każdego tygodnia słyszałam z trybun wyzwiska” – opowiada Leah. Sama przyznaje jednak, że ten sezon sprawił, że stała się silniejsza.

„Jestem osobą, która obserwuje i słucha, co się dzieje. Staram się wykorzystywać mocne strony innych osób, aby wiedzieć, jak mogę im pomóc”.

Gdy Leah miała 18 lat, wykonywała niezwykle ważny rzut karny, który zapewnił reprezentacji Anglii miejsce na mistrzostwach starego kontynentu do lat 19. Leah i pozostałe zawodniczki były w siódmym niebie. Świętowanie zostało jednak przerwane przez sędzinę, która nie uznała gola! Po czasie okazało się, że popełniła błąd, więc Leah podeszła do rzutu karnego jeszcze raz – stało się to jednak dopiero pięć dni później. Ciążąca na niej presja byłą ogromna.

Leah wyszła więc na boisko. Pozostałe zawodniczki z obu drużyn ustawiły się za nią w linii. Bramkarka zajęła swoją pozycję i czekała na strzał. Sędzina położyła piłkę, a Leah stanęła w polu karnym. Wzięła rozbieg i strzeliła. Bramkarka rzuciła się w kierunku piłki, ale siła strzału była zbyt wielka. Piłka musnęła jej palce i zatrzepotała w siatce. GOL! Leah wydała z siebie triumfalny okrzyk i utonęła w objęciach koleżanek z drużyny.

Kilka lat później Leah osiągnęła kolejny cel: została kapitanką tak jak jej idolka, Kelly Smith.