Sport był całym życiem Houdy. Bez względu na to, czy była to piłka nożna, pływanie czy judo, wyróżniała się w każdej dyscyplinie, której próbowała. Pewnego dnia instruktor kickboxingu zorganizował w jej szkole pokaz. Kopnięcia i uderzenia były tak szybkie, że 11-letniej Houdzie aż kręciło się w głowie. Kilka dni później odwiedziła szkołę kickboxingu na przedmieściach. Była jedyną dziewczynką, ale to nie przeszkodziło jej wejść na ring. Wkrótce w pełni poświęciła się treningom – ćwiczyła nawet podczas wykonywania codziennych czynności, takich jak czekanie w kolejce w piekarni.

W wieku 14 lat Houda zdecydowała się na noszenie hidżabu. Czuła wdzięczność za swoją religię i społeczność duchową, a hidżab połączył ją z obiema. Choć niektórzy ludzie osądzali ją za to, hidżab sprawił, że poczuła się silniejsza. A zaledwie rok później, kiedy została pierwszą holenderską mistrzynią kickboxingu młodzieżowego w hidżabie, jej zwycięstwo było zwycięstwem również innych kobiet, które go noszą. „Chciałam zmieniać świat” – mówi Houda.

Na uniwersytecie studiowała zarządzanie sportem, w tym samym czasie trenując jako kickboxerka.

Wszędzie nosiła swoje rękawice bokserskie, żeby móc ćwiczyć nie tylko na zajęciach. Obracając się, uderzając i kopiąc na ringu, czuła się spokojna i silna. To było to, co chciała robić już zawsze.

Jednak w wieku 21 lat miała straszny wypadek samochodowy. Kiedy lekarze powiedzieli, że już nigdy nie wystartuje w zawodach, zadała sobie pytanie „Co teraz?”.

Houda szybko zdała sobie sprawę, że kickboxing mógł nadal stanowić sens jej życia, nawet jeśli nie mogła już walczyć na ringu. Dziś Houda uczy dziewczęta, jak budować siłę i pewność siebie poprzez sport. Jej marzenie o kickboxingu żyje w przyszłych mistrzyniach, które trenuje każdego dnia.