AIR MAX PLUS OG

Zonder het te beseffen was McDowell al begonnen aan het conceptualiseren van de Air Max Plus voordat hij voor Nike ging werken.

"Ik hing in Florida rond op de stranden. Het enige wat ik deed was denken en tekenen — het was een van mijn meest creatieve periodes," herinnert hij zich van een vakantie met vrienden tussen zijn werkzaamheden door. "Op een avond begon het te schemeren, dus die strakblauwe hemel ging langzaam over in donkerblauw terwijl ik de wind door de palmbomen hoorde ruisen."

Die lokale pracht prikkelde zijn verbeelding. "Ik maakte er een tekening van en dacht 'Dat zou mooi zijn voor een inzetstuk, alsof je je voet omlaag kon houden met die palmbomen'," vertelt hij, en hij maakte er een notitie van voor later gebruik.

Toen McDowell kort daarna in 1997 begon te werken bij Nike, nam hij onmiddellijk de uitdaging op om een nieuwe hardloopschoen te creëren (en daarmee het ontluikende project voor Foot Locker te voltooien). Hiervoor werd een nieuwe Max Air innovatie gebruikt waarbij de dempingstechnologie met twee tegenoverliggende halve bollen verder moest worden verbeterd. De werknaam ervan was Sky Air en meer dan 15 potentiële schoentekeningen zijn gepresenteerd bij de retailer. Geen daarvan had al het groene licht gekregen.

"Toen ik het woord 'sky' hoorde dacht ik meteen 'oh my god, ik heb net die prachtige hemel in Florida gezien'," vertelt McDowell, die meteen verder ging met tekenen. "Ik deed een zonsondergang. Een blauwe. Een paarse. Ik probeerde verschillende kleuren en versies van de hemel, sommige palmbomen werden wat meer tech, andere golvend."

Een walvis was de inspiratiebron voor een ander belangrijk onderdeel van de Air Max Plus. "De schacht is een gewijzigde walvisstaart," legt McDowell uit. "De staart die uit het water komt, die is zo iconisch."

McDowells gebrek aan ervaring bij het bedrijf is de verklaring achter de opvallende Swoosh van de Air Max Plus. Hij had nog nooit een Swoosh getekend. Hij had er geen sjabloon voor. "Niemand had me nog iets uitgelegd, omdat het mijn eerste dagen waren", vertelt hij. "De vorm is net een beetje anders en ik heb de rand aan de binnenkant geplaatst, terwijl die volgens alle merkrichtlijnen aan de buitenkant moet."

Wat de drager van de schoen zag, was ook erg belangrijk: "Ik wilde het top-down perspectief benadrukken," zegt McDowell. "De palmbomen zagen er goed uit aan de zijkanten en op het middengedeelte. Maar toen ik ze op de bovenkant met elkaar wilde verbinden, zag het er raar uit als ik dat met een rechte lijn deed. Dus toen vroeg ik me af wat ik nog meer kon doen om het een beetje interessanter te maken."

Gezien de enorme impact van de Air Max Plus op de modewereld, zou je bijna vergeten dat dit oorspronkelijk een hardloopschoen is waarvan McDowell de performance wilde maximaliseren met kenmerken zoals flexgroeven over de voorvoet en door best practices van Nike voor de buitenzool te volgen. "Het is nu een enorme klapper als lifestyle schoen," zegt hij. "Maar hij weegt minder dan 350 gram. Voor een PU-schoen is dat superlicht, vooral voor die tijd."

Als enthousiast sporter begreep Sean hoe het doorbreken van vaste gewoontes kon leiden tot nieuwe functionaliteit. "Ik ben opgegroeid met hardlopen. Je leert dan dat je altijd tegen het verkeer in moet lopen zodat auto's je kunnen zien. Toen dacht ik: "Maar dat is toch eigenlijk gek, dat er reflectoren op de achterkant van bijna elke schoen zitten, terwijl je die juist tot op de voorkant van je schoen nodig hebt," legt hij uit. "Daarom heb ik reflecterende balken aangebracht die doorlopen tot op de voorvoet, het voorblad en de tong."

Zijn aandacht voor details betreft ook de opvallende buitenzool. "Ik wilde de halve bollen in het rubber benadrukken omdat ze op het middengedeelte echt niet zichtbaar waren. Daardoor kon je de nieuwe technologie niet zien," legt hij uit. Hij creëerde kleurdammen om de aandacht te vestigen op de Tuned Air binnenin. Hij voegde ook palmboomstrepen in de schacht en het Tn logo toe. "Die lijnen wezen naar de airbag, als om te zeggen 'kijk hier eens naar'," zegt hij.

De Air Max Plus is nu synomiem met het Tn logo, maar de zeshoekige branding was toentertijd een verrassing voor McDowell, die een week bezig was met tekenen en het gevoel had dat alles nu mooi zijn plaats viel. "Ik had geen idee waar we dat dan weer moesten neerzetten, maar ze zeiden me dat het erg belangrijk was en echt moest opvallen."

McDowells vakantie tussen zijn werkzaamheden door speelde ook een essentiële rol bij zijn beslissing om af te wijken van de traditionele kleurencombinaties. Hij visualiseerde dat de eerste drie Air Max Plus modellen de overgang van nacht naar dag moesten uitbeelden. "We hadden geen kleurspecialisten, dus die eerste drie schoenen zijn echt een groot deel van het verhaal," zegt hij. "De eerste schoen stelde de duisternis voor, de tweede was bijna zwart met een beetje rood [daarvoor gebruikten ze de reflecterende mesh van de Jordan XIII] om de sterren in de nachthemel uit te beelden en de derde was feloranje-geel en stelde de zonsopgang voor."

De Air Max Plus bevatte diverse primeurs, met in de eerste plaats het begin van een opvallende gesublimeerde behandeling.

Hoewel zijn tekeningen buitengewoon creatief waren, herinnert McDowell zich dat hij optimistisch was over de mogelijkheden om ze tot leven te brengen. "Toen ik die vervaging tekende, zei iedereen 'Dat gaat je nooit lukken, daar bestaat geen materiaal voor.' En ik zei 'Dan gaan we het sublimeren'," herinnert hij zich. Maar dat hadden ze nog nooit eerder gedaan.

Toen hij terugdacht aan de vlammende vervaging op de Nike Flame spike (het broertje van de klassieke Omega Flame cultschoen uit de vroege jaren '80) waarop hij als jongeman had hardgelopen, voelde de designer dat de behandeling mogelijk was. "Het kon voor kleding, dus dacht ik dat het vrij simpel zou zijn," zegt McDowell. Ze begonnen met het lichtste blauw en drukten er een donkerder blauw overheen. "Het eerste exemplaar was perfect," zegt hij.

Hoewel het mogelijk bleek de schoen in productie te nemen, moest de retailer ook overtuigd worden. Na vergaderingen die McDowell bijwoonde samen met de toekomstige president en CEO van NIKE, Inc., Mark Parker, opperde een Foot Locker executive een ongebruikelijk experiment om marktonderzoek te doen: zet de schoen in een schap in de winkel wanneer de school uitgaat en kijk wat er dan gebeurt.

"Vijf of tien minuten later stonder er al tien kinderen om de schoen heen en vroegen ze: "Wat is dit? Hoe kan ik die krijgen?" herinnert McDowell zich. "De verkopers waren verbijsterd en zeiden dingen als: 'Ik heb die schoen nog nooit gezien, ik weet niet wat dat ding kost of waar die vandaan komt,' terwijl de kinderen rondrenden en riepen 'Ik wil dat ding kopen'. Ze waren uitzinnig. En ik straalde."

Vervolgens werd de schoen uitgebracht en trok hij bijna onmiddellijk internationaal de aandacht. En hoewel McDowell het al vroeg doorhad, staat er één voorbeeld van toewijding aan het design in zijn geheugen en op zijn netvlies gegrift: "Ik zag iemand die zijn hele voet had getatoeëerd met het patroon van de Tuned Air. Op de onderkant van zijn voet was de buitenzool aangebracht," vertelt hij. "De strepen en Swoosh op de zijkanten, zwart helemaal omhoog aan de achterkant met daar het Tn logo. Echt te gek."

In de twee decennia dat de Nike Air Max Plus in de schappen ligt heeft het door McDowell beschreven enthousiasme zijn hoogte- en dieptepunten gekend. Het design blijft een cultklassieker in New York en is van tijd tot tijd mainstream. In Parijs en Londen is het een essential. En down-under in Melbourne en Sydney profiteren ze van een gestage stroom exclusieve, regionale kleurencombinaties.

Ondanks zijn duidelijk technische kanten roept de schoen bij Tn fans maar één eenvoudig beeld op: klassiek .

Dit verhaal is oorspronkelijk in december 2017 gepubliceerd in NikeNews.