Vraag het de coach: "Hoe ga ik om met een coach die favorieten heeft?"

Coach,

We zijn niet lang geleden naar de andere kant van het land verhuisd. Ik zit dus op een nieuwe school en heb een nieuwe zwemcoach. Ik kon goed opschieten met de coach op mijn oude school en er was een goede teamspirit. Op mijn nieuwe school is het allemaal heel anders. Mijn teamgenoten zijn echt aardig en doen hun best om me niet te veel als buitenbeentje te behandelen, maar ik mis de gezellige sfeer van mijn oude school waar ik iedereen al vanaf de basisschool kende. Mijn probleem gaat meer over de coach. Ik krijg het gevoel dat zij me volstrekt niet ziet staan. Ze heeft haar favorieten, haar sterren, en ik hoor daar niet bij. Ik zit inderdaad niet bij de top drie zoals op mijn oude school maar ik ben wel snel en ik weet dat ik nog beter kan worden. Maar... moet ik dat nou echt in mijn eentje voor elkaar krijgen?

Vriendjespolitiek Is Stom
Een zwemmer van 16 jaar

Feit: coaches hebben allemaal hun favorieten, absoluut.

Het goede nieuws is dat jij ook absoluut een van die favorieten kan worden VIS.

Kijk, ik geef eerlijk toe dat ik zelf ook niet altijd het lievelingetje van mijn coach was. Toen ik net op de middelbare school zat kon ik niet goed tegen mijn verlies. Soms gooide ik mijn racket tijdens wedstrijden echt woedend weg als ik een volley had gemist. Een goede coach beloont dat soort gedrag natuurlijk niet. Maar naarmate ik in mijn rol groeide, leerde ik dat het mijn coaches niet alleen om mijn prestaties op de baan ging, maar ook om hoeveel ik bijdroeg aan het team in het algemeen.

Ik zie dat dat nu net het probleem is voor jou. Het is moeilijk omdat je de structuur, de taal, de gewoonten van je team nog niet kent. Je mist de gezellige sfeer. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn om van team te veranderen. Op de middelbare school werd ik drie keer op rij basketbalspeler van het jaar, maar tijdens mijn eerste jaar als speler bij Dartmouth moest ik weer helemaal opnieuw beginnen. Ik moest mezelf echt bewijzen bij mijn nieuwe team, zo van: "Hé, ik ben een echte harde werker, ik ben superenthousiast, zet me voor de volle 100% in, ik wil jullie helpen." En na een maand hadden ze zoiets van: "Oké, je hoort er bij en zo pas jij in onze puzzel."

Hoe kun je dus iets bijdragen en een puzzelstukje in de structuur van het team worden? Je kunt anderen motiveren en leergierig en enthousiast zijn, proberen de beste te zijn in een bepaalde rol. Zo bouw je niet alleen een hechtere band op met je teamgenoten, maar manoeuvreer je je ook in een positie waar je meer kans krijgt om door de coach gezien te worden en op zijn of haar favorietenlijstje te worden gezet.

Iedereen die bijdraagt aan een positieve teamcultuur en mij helpt met winnen komt op mijn favorietenlijstje terecht. Als je een van mijn basketspelers bent en je worstelt de laatste tijd met je lay-ups, en als je dan na de training nog even blijft om je lay-ups te oefenen, dan zie ik dat. Ik zie het als een van mijn spelers zich helemaal voor de sport geeft. Ik zie hoe ze met hun teamgenoten omgaan, wie elkaar high-fiven. Ik zie het ook als iemand als laatste in de bus stapt. (Kun je beter niet doen...) Maar serieus, een groot deel van het succes van een team is te danken aan het vermogen van teamgenoten om samen te werken.

Het kan even duren voor je je helemaal thuis voelt in je nieuwe team. Wees geduldig. Bij een uitdaging als deze gaat het vooral om je houding. Als ik in jouw schoenen stond, zou ik denken: "Hoe ga ik deze uitdaging aan? Hoe ga ik te werk?" Ik weet dat dit niet iedereen even gemakkelijk afgaat. Ik heb genoeg spelers gecoacht die met een negatieve houding bij het team beginnen, zo van: "Ik ben niet opgesteld, ik word nooit opgesteld." En ik zeg tegen hen: "Dat is mijn realiteit niet, het is jouw realiteit, en die creëer je zelf." Dus als jij naar de training gaat terwijl je jezelf vertelt: "Niemand vindt me leuk", dan zal dat uiteindelijk ook het geval blijken te zijn.

Als je het verhaal dat je jezelf vertelt van iets negatiefs in iets positiefs wilt omzetten, dan is dat absoluut mogelijk. Dat vermogen heb je. In plaats van jezelf te vertellen dat iedereen tegen je is, moet je je kansen zien te herkennen. In een nieuw team moet je jezelf opnieuw uitvinden. Je kunt je op een andere wedstrijd of zwemslag richten, de beslissing nemen om je tijd met zoveel te verbeteren of zelfs een ander soort teamgenoot te worden dan je was in je oude team.

De mogelijkheid om er iets van te maken ligt bij jou, niet bij je coach. Je zoekt naar goedkeuring van buiten, maar, zoals je nu hebt ingezien, die goedkeuring is onberekenbaar. De meest betrouwbare steun komt vanuit jezelf en reist je hele sportieve leven met je mee.

Als ik je zou vragen: "Wie is jouw grootste fan?" of "Wie is het aardigst voor je?" en je zegt dan dat het je moeder is of je beste vriend of vriendin, dan vraag ik jou: "Waarom ben jij het zelf niet? Waarom ben je niet je eigen grootste fan? Waarom behandel je jezelf niet als zodanig?" Het is zo'n makkelijke vraag en toch is het een moeilijke, maar belangrijke les om te leren. Het goede nieuws is dat je nog alle tijd hebt om jezelf te behandelen zoals je dat verdient.

Wees je eigen favoriet. Je weet dat je het kan.

Coach Banghart