Er was eens een meisje dat niet kon kiezen tussen twee sporten. Toen ze nog maar 17 jaar oud was, werkte Jackie aan een carrière als voetballer én judoka (iemand die aan de Japanse vechtsport judo doet).

Als tiener kwam Jackie voor het eerst bij een profvoetbalteam, terwijl ze ook zoveel mogelijk aan landelijke judotoernooien bleef meedoen. Totdat Jackie haar voetbalcoaches na een judotoernooi moest vertellen dat ze haar heup had gebroken en niet kon voetballen. Toen besefte ze dat de tijd was gekomen om een keuze te maken.

Ze woog haar opties af. Voetbal gaf zoveel opwinding: de spotlights, de snelheid, de band met het team! Maar ze voelde zich ook aangetrokken tot de zorgvuldige discipline van judo. In haar judowedstrijden ging het puur om Jackie en haar tegenstander, geen afleidingen.

"Diep van binnen wist ik denk ik altijd al dat het voetbal zou worden."

Jackie wist niet of ze er al klaar voor was om te kiezen welke van sport ze haar verdere carrière zou maken. Met voetbal zou ze waarschijnlijk wel in grote toernooien kunnen spelen, zoals bij het EK en op het wereldtoneel. Met judo was ze op weg naar de Olympische spelen.

Ze dacht lang na en probeerde haar toekomst in beide sporten voor zich te zien. De adrenaline die ze voelde als ze de bal langs de keeper het doel in joeg. En de overwinningsroes van haar tegenstander op de mat gooien. Ze nam een besluit.

En nu, als ze het veld op loopt, kijkt Jackie niet meer achterom. Met haar teamgenoten ligt ze helemaal op één lijn. Ze werken perfect samen, passen, scoren en lachen samen na een succes. Ze heeft al eens op een EK gestaan (en gewonnen!), nu is ze samen met de rest van de Oranje Leeuwinnen klaar voor het volgende kampioenschap!