In haar afkomst zag Amira haar toekomst

"Als mensen vragen waar ik vandaan kom, zeg ik 'Bumblef*ck, hartje nergens'." Daarmee heeft Amira Natanne het — wat gekscherend — over Lutcher, Louisiana, een klein industriestadje tussen New Orleans en Baton Rouge. "Je moet van de snelweg af om er te komen," vertelt het 23-jarige model dat onlangs haar universitaire opleiding voltooide. "Je kent waarschijnlijk iedereen — of je bent wel familie van iemand."

Het mag dan een kleine stad zijn, in Lutcher legde Amira wel de basis voor haar doorzettingsvermogen: ze wilde meer. Ze is de eerste in haar familie met een universitair diploma. Haar diploma — en leven in New York — vormen onderdeel van die droom in Lutcher: afstuderen in bio-ethiek en daarin een carrière starten. In haar appartement in Bushwick, Brooklyn, op zo'n 2400 kilometer van huis, kijkt ze terug op hoe ver ze is gekomen.

Amira's roots liggen stevig verankerd in Lutcher. Haar overgrootvader richtte de eerste en lange tijd enige paramedische dienst op in de county. Als iemand vroeger haar achternaam hoorde, wist iedereen wel iets te vertellen over hoe haar overgrootvader het leven van een familielid had gered. "We wonen op 45 minuten van grotere steden, dus mijn familie hielp iedereen in dat hele gebied," vertelt Amira.

Ze werd door de hele familie grootgebracht, wat een groot stempel op haar opvoeding drukte. "Je werd opgevoed door wie er op dat moment in de kamer was," weet ze nog. En wie het ook was, ze stimuleerden haar allemaal om haar eigen weg in te slaan. Niemand heeft ooit gezegd dat ik iets niet kon omdat ik een meisje ben," aldus Amira. "Het was meer: 'doe je best en zorg dat je er komt'. Laat anderen je niet vertellen wat je wel en niet kunt bereiken."

En dus deed Amira haar best, want ze wilde meer. "Ik wist dat ik niet altijd [in Lutcher] wilde blijven wonen," vertelt ze. "Je gaat er naar de middelbare school, je trouwt met je jeugdliefde, gaat samenwonen, krijgt kinderen, hij werkt, en je koopt samen een huis op je 22ste."

Amira richtte haar vizier in plaats daarvan op New York en de universiteit. Vier jaar lang dompelde ze zichzelf onder in zoveel mogelijk buitenschoolse activiteiten op Lutcher High School. Ze was lid van de schietvereniging, deed aan polsstokhoogspringen, volgde diverse plusklassen en zat in het powerlift-team. "Dat powerliften vond ik zo gaaf," vertelt ze. "Echt, ik was er dol op. Niet dat ik er goed in was, maar het team was echt heel goed. Won tien kampioenschappen. We hadden echt talenten binnen het team. Ik was er niet een van, maar deed wel zoveel mogelijk mijn best."

Na talloze aanmeldbrieven te hebben verstuurd en
in 2015 te zijn toegelaten tot New York University, vloog Amira van Louisiana naar New York voor een nieuw hoofdstuk in haar leven, met nieuwe klasgenoten.

"Veel mensen die ik leerde kennen waren de eerste in hun familie," vertelt ze. "Hierdoor voelde ik me thuis en werd alles net wat makkelijker."

Door Lutcher te verlaten kon ze nieuwe ervaringen opdoen. Zo kwam ze bij een modellenbureau terecht en liep ze op catwalks tijdens de New York Fashion Week. Ook was ze te zien in verschillende advertentiecampagnes. Door die verhuizing wil Amira nog meer van de wereld zien, iets waar ze als kind al graag over mocht fantaseren. "Ik zie nu dat ik echt dingen kan bereiken," zegt ze. "Ik heb ontdekt dat ik zelfredzaam ben, wereldwijs, ik heb charme die ik zo nodig in kan zetten, en ik kan zo nodig voor mezelf opkomen." Sterker nog, ze heeft al in haar eentje rondgereisd in Indonesië, Mexico en het VK.

Nu denkt Amira na over haar volgende stappen en hoe ze richting kan geven aan haar leven, ook in relatie tot sport. Ze mist het om onderdeel te zijn van georganiseerde teamsport, maar door zelf te sporten blijft ze geaard. Ze doet thuis aan gewichtheffen, maakt lange wandelingen en staat op het punt te beginnen aan de 30-dagen yoga-challenge. En ondanks het grote ongeduld dat ze meent te hebben, probeert ze toch te mediteren.

Geïnspireerd door haar overgrootvader, bestudeerde ze tijdens haar studie de impact van interne geneeskunde op de gemarginaliseerde lichamen op de grens van gender en ras. Ze zou zeer graag zien dat er een eind komt aan de hoge sterftecijfers voor zwarte vrouwen tijdens de geboorte. Om die energie richting te geven overweegt ze om doula te worden, zodat ze moeders voor, tijdens en na de bevalling kan ondersteunen. Het is ook iets persoonlijks voor haar. "Mijn moeder heeft vijf kinderen, van wie er vier via een keizersnede ter wereld kwamen," vertelt Amira.

De nu New Yorkse gelooft dat ze haar nieuwsgierigheid en eindeloze vragenvuren, en gedrevenheid om iets te bereiken gemakkelijk te herleiden zijn naar haar familie. "Wat ik van hen heb geleerd, is om voor iedereen te zorgen," aldus Amira. "Mijn familie zorgde voor de gemeenschap."