Nieuwe kracht

Wanneer pakte je voor het eerst een basketbal op en waarom heb je voor deze sport gekozen?

A'JA: Ik was een laatbloeier. Ik begon pas rond mijn 13e en ik kon er niets van. Ik hield elke wedstrijd de bank warm. Het klikte pas toen ik een jaar of 15 was en mijn vader mijn eerste basket voor me kocht en buiten ophing. Ik werd verliefd op het teamgevoel, op de band die je met je teamgenoten hebt, en daarna op het winnen. Vaak stond ik tot 's avonds laat op de oprit te oefenen, verlicht door de koplampen van mijn moeders auto. Vaak was de volgende ochtend haar accu leeg en daar was ze natuurlijk niet blij mee, maar ik kon basketballen.

Had je ooit gedacht dat je als atleet zo invloedrijk kon zijn? Wat hoop je te bereiken als je je stem laat horen?

A'JA: Het is bizar dat ik de gebeurtenissen van vorig jaar ervoor nodig had om echt in te zien hoe groot de invloed van de vrouwen in de WNBA is. Mensen zaten op het puntje van hun stoel, te wachten op wat we zouden zeggen of doen. Dat is zo'n sterk signaal. Mijn doel is om het leven van elk jong, zwart meisje op te fleuren en ze te inspireren om ambitieus te zijn. Ik denk dat basketballen op profniveau me het zelfvertrouwen heeft gegeven om mijn ding te doen, op en naast het veld. Als ik basketbal niet had gehad, denk ik niet dat ik mijn stem had gevonden. Dan was het vuur niet aangewakkerd en zou ik niet zijn geworden wie ik echt ben. Mede door basketbal is die deur geopend, maar ik heb er ook een beetje van mijn eigen flair overheen gesprenkeld.

Hoe voelt het om een leiderschapsrol te hebben, met mensen die opkijken naar de W?

A'JA: De W neemt het voortouw in de beweging. Het maakt me niet uit wat de mensen denken, want ik kom op voor iets waar ik in geloof. Zelfs toen ik nog klein was, zei mijn moeder altijd: "Trek je van niemand iets aan." Op een platform als het onze kun je zoveel mensen bereiken en dat voelt geweldig. Als je opkomt voor dat waarin je gelooft, krijgt niemand je klein.

Welk advies zou je de jongere generatie willen geven over individualiteit?

A'JA: Je hoeft geen politicus te zijn. Je hoeft geen professioneel atleet te zijn. Je hoeft geen dokter te zijn. Je kunt gewoon jezelf zijn. Zolang je dat doet en je jezelf trouw blijft, leef je in je kracht. Wijk voor niks af van je principes en de wereld is van jou. De volgende generatie is zo dapper, zo sterk en zo echt. Omarm dat en neem de boel over. Mijn moed en zelfvertrouwen groeien elke keer dat een jonge zwarte meid naar me opkijkt of zegt de volgende A'ja Wilson te willen zijn.

Je stem wordt nu breder gehoord. Heeft dat invloed gehad op de speler die je vandaag de dag bent?

A'JA: Basketbal is mijn podium. Niemand kan wat ik kan zodra ik het hardhout opstap. Dat is een heerlijk gevoel. Ik kruip uit mijn schulp, ik krijg mijn vleugels. Het voelt alsof ik vlieg en niemand me kan stoppen. Ik speel zodat we het respect krijgen dat we verdienen. Ik schuw de confrontatie op het veld niet, en daarbuiten al helemaal niet.

Wat laat je na dat de weg plaveit voor atleten die na je komen?

A'JA: Ik had nooit gedacht dat ik het op mijn 24e over mijn nalatenschap zou hebben. Ik kan nog steeds amper bevatten dat er jonge meiden zijn die zoals ik willen zijn. Nalatenschap draait niet om mij. Het draait om hen die mij volgen. Ik ben er om me uit te spreken over de zaken waarin ik geloof. Je kunt niet iedereen tevreden houden. Als ik dat wel zou doen, zou ik mezelf niet zijn. Ik ben niet de zwarte meid die er voor de vorm bij is. Ik ben een zwarte vrouw die houdt van alles wat ze is. En daar verontschuldig ik me niet voor. Dit is mijn platform om de volgende jonge zwarte meid te helpen, zodat ze niet onder het tapijt wordt weggemoffeld.