Με καλή παρέα: Marchistas
Κοινότητα
Αυτή η ομάδα βάδην από τη Γουατεμάλα δείχνει πώς ο αθλητισμός έγινε κομμάτι της εθνικής ταυτότητας.
Η σειρά "Με καλή παρέα" είναι αφιερωμένη σε αθλητικές ομάδες και συλλόγους που αμφισβητούν το κατεστημένο.
Στο Τέξας, το δημοφιλέστερο άθλημα είναι το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Στη Βραζιλία, το ποδόσφαιρο. Στη Γουατεμάλα, πάλι, το βάδην. Το βάδην έγινε εξαιρετικά δημοφιλές στη Γουατεμάλα το 2012, όταν ο Erick Barrondo κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στα 20 χλμ. στο Λονδίνο. Αυτό ήταν και το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία της Γουατεμάλας. Από εκείνη την καθοριστική στιγμή, το άθλημα έγινε γρήγορα κομμάτι της εθνικής συνείδησης ως ένα μέσο που επιτρέπει στους νέους ανθρώπους να βελτιωθούν και να αποκτήσουν καλύτερες προοπτικές για το μέλλον.
Από αριστερά: Abner Pop, Zoe Ruiz, Diana Ruiz, Esmeralda Tiul, Pamela Ruiz
Οι κανόνες είναι απλοί. Πρέπει να περπατήσεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από τη γραμμή της αφετηρίας μέχρι τη γραμμή του τερματισμού, διατηρώντας το ένα πέλμα στο έδαφος και το μπροστινό πόδι ίσιο. Τα χέρια και οι γοφοί συγχρονίζονται, επομένως δεν μπαίνεις στον πειρασμό να αναπηδήσεις για να επιταχύνεις. Το θέαμα μπορεί να είναι κάπως αστείο, αλλά η δυναμική κίνηση των γοφών βγαίνει φυσικά σε πολλούς κατοίκους της Γουατεμάλας, που μεγαλώνουν χορεύοντας merengue. Μάλιστα, πολλοί λένε ότι το βάδην είναι σαν να χορεύεις merengue για 20, 30 ή 50 χιλιόμετρα.
Από αριστερά: Yasuri Palacios, María Peinado, Pedro López, José Oliva, Lisbeth López
Από αριστερά: Abner Pop, Pamela Ruiz, Juan Coy
Από αριστερά: Yasuri Palacios, María Peinado, Pedro López, José Oliva, Lisbeth López
Από αριστερά: Abner Pop, Pamela Ruiz, Juan Coy
Πριν κερδίσει το μετάλλιο ο Erick, το βάδην, ή marcha όπως λέγεται στα Ισπανικά, ήταν μια άσκηση που έκαναν κυρίως οι στρατιωτικές δυνάμεις της Γουατεμάλας. Έτσι, στη συνείδηση του κόσμου, το βάδην ήταν συνυφασμένο με τον πόλεμο, τον εμφύλιο σπαραγμό και τον φόβο. Σήμερα, η χώρα έχει αρκετές ομάδες βάδην, μερικές από τις οποίες περιλαμβάνουν αθλητές ηλικίας μόλις 6 ετών, ενώ πολλά από τα μέλη τους προέρχονται από γειτονιές της εργατικής τάξης (το 50% των κατοίκων της Γουατεμάλας ζει σε συνθήκες φτώχειας). Έτσι, η παλιά αντίληψη ανατράπηκε και, τώρα, το βάδην είναι συνώνυμο της ελπίδας και ένας τρόπος να εξασφαλίσει κανείς ένα καλύτερο μέλλον.
Από τους 24 αθλητές της Γουατεμάλας που προκρίθηκαν στους Αγώνες του Τόκιο το 2020, οι εννέα ήταν αθλητές βάδην. Επομένως, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το άθλημα αποτελεί συνδετικό κρίκο του έθνους. Κατά τη δεκαετή καριέρα του Erick Barrondo, η κυβέρνηση της Γουατεμάλας επένδυσε σχεδόν 8 εκατομμύρια κετσάλ (περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ) για την προπόνηση και την οικονομική στήριξη του αθλητή. Πολλοί νεαροί αθλητές του βάδην λαμβάνουν μηνιαία υποτροφία για έξοδα εκπαίδευσης και διαβίωσης. Οι κάτοικοι της Γουατεμάλας αντιμετωπίζουν το βάδην ως μια ευκαιρία να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον, έναν τρόπο να σπάσουν τον κύκλο της φτώχειας, βήμα-βήμα.
Πολλοί αθλητές του βάδην προπονούνται στους δρόμους της Πόλης της Γουατεμάλας. Από αριστερά: Juan Ortíz, Glendy Teletor, Yasuri Palacios, Yaquelin Teletor, Lisbeth López, Maria Peinado
Εκτός από τα ελπιδοφόρα συναισθήματα και τα σωματικά οφέλη που προσφέρει ως άθλημα, το βάδην είναι πιο προσιτό από πολλά άλλα σπορ, ενώ έχει έναν μοναδικό τρόπο να ενώνει τις διαφορετικές γενιές στις οικογένειες, στις παρέες και στις γειτονιές της Γουατεμάλας, κάτι που συνήθως πετυχαίνουν μόνο τα ομαδικά αθλήματα. Αν και φαίνεται σαν ατομικό άθλημα, το βάδην γίνεται σε ένα ομαδικό περιβάλλον που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση εμπειρίας και, τελικά, την επιτυχία στο άθλημα. Στην προπόνηση, οι αθλητές διανύουν αποστάσεις έως και 30 χιλιομέτρων, περνώντας όλες αυτές τις ώρες πλάι σε συναθλητές που αναπόφευκτα γίνονται δεύτερη οικογένεια. Η ομάδα στο βίντεό μας περιλαμβάνει αθλητές με διαφορετικά υπόβαθρα, διαφορετικές ηλικίες (6 έως 25 ετών) και διαφορετικές κοινωνικές θέσεις. Αυτό που τους ενώνει, από όπου και αν προέρχεται ο καθένας, είναι η αγάπη για το άθλημα και η θέληση να κρατούν πάντα το ένα πόδι στο έδαφος.
[Από αριστερά]: Yaquelin Teletor, Gaby Sica, María González, Katherine Marroquín, María Peinado, Lisbeth López, Yasuri Palacios, Glendy Teletor, Sergio Perez, Bryan Matías, Pedro López, Juan Ortíz, José Oliva
[Αριστερά] Από αριστερά: Yaquelin Teletor, Gaby Sica, María González, Katherine Marroquín, María Peinado, Lisbeth López, Yasuri Palacios, Glendy Teletor, Sergio Perez, Bryan Matías, Pedro López, Juan Ortíz, José Oliva [Δεξιά] Δεξιόστροφα από αριστερά: Katherine Marroquín, María González, Sergio Perez, Gaby Sica, José Oliva, Ronín Ortiz, Juan Ortíz, Lisbeth López, Pedro López, Yaquelin Teletor, Bryan Matías, Glendy Teletor, María Peinado, Yasuri Palacios
Δεξιόστροφα από αριστερά: Katherine Marroquín, María González, Sergio Perez, Gaby Sica, José Oliva, Ronín Ortiz, Juan Ortíz, Lisbeth López, Pedro López, Yaquelin Teletor, Bryan Matías, Glendy Teletor, María Peinado, Yasuri Palacios
Γνώρισε την ομάδα
Juan Ortíz, José Oliva, Bryan Matías
Bryan Matías
Juan Ortíz, José Oliva, Bryan Matías
Bryan Matías
"Όταν αγωνίζομαι, νιώθω πάθος για τη Γουατεμάλα. Πάθος να αναμετρηθώ με τους αντιπάλους μου για ένα μετάλλιο και να παλέψω για το μέλλον μου και το μέλλον της χώρας μου".
Bryan Matías, 16 ετών
πρωταθλητής Παναμερικανικού Κυπέλλου 2021
"Θέλω να γράψω ιστορία εκπροσωπώντας τη χώρα μου και να δείξω στα κορίτσια και στις γυναίκες ότι μπορούν να πετύχουν οποιονδήποτε στόχο, είτε μεγάλο είτε μικρό".
Yasuri Palacios, 21 ετών
κάτοχος ρεκόρ στο Πρωτάθλημα Βόρειας Αμερικής, Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής (NACAC)
"Μέσα από το βάδην, είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ διαφορετικά άτομα και αυτό άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζω τη ζωή. Όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια, είμαστε πάντα στο πλευρό του. Όταν έρχονται καινούργια άτομα στην ομάδα, μοιράζομαι μαζί τους τις γνώσεις μου. Όταν πρέπει να βελτιώσουν τον χρόνο τους, προσφέρομαι να τους βοηθήσω".
Yaquelin Teletor, 16 ετών
κάτοχος χάλκινου μεταλλίου στο Παναμερικανικό Κύπελλο 2021
"Μου αρέσει να μαθαίνω και λατρεύω τον αθλητισμό, επειδή προπονούμαι με τον θείο μου. Δεν έχω πάρει ποτέ μέρος σε αγώνες, επειδή λένε ότι είμαι πολύ μικρή, αλλά κάθε φορά που προπονούμαι, εγώ νιώθω νικήτρια".
Zoe Ruiz, 6 ετών
η νεαρότερη αθλήτρια βάδην που προπονείται στην ομάδα Cobán
"Σε κάθε αγώνα, ενθουσιάζομαι και χαίρομαι πολύ που εκπροσωπώ την περιοχή μου και τη χώρα μου. Είναι μεγάλη τιμή. Πάντα πίστευα ότι κάθε προσπάθεια με φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο ολυμπιακό βάθρο".
Abner Pop, 14 ετών
κάτοχος αργυρού μεταλλίου Κεντρικής Αμερικής
"Οι ευκαιρίες είναι για εκείνους που τις αξιοποιούν. Τα όνειρα δεν έχουν ημερομηνία λήξης".
Glendy Teletor, 19 ετών
αθλήτρια βάδην που αγωνίζεται μαζί με την αδερφή της, Yaquelin, για εννέα χρόνια
Lisbeth López
Από αριστερά: Lisbeth López, Juan Ortíz
Lisbeth López
Από αριστερά: Lisbeth López, Juan Ortíz
"Στους αγώνες ενθουσιάζομαι. Κοιτάζοντας γύρω μου, βλέπω τον κόσμο να φωνάζει και να εμψυχώνει τους αθλητές και συγκινούμαι επειδή εκπροσωπώ τη χώρα και την ομάδα μου. Το βάδην έχει μια γνήσια ενέργεια. Αγωνιζόμαστε για τους στόχους μας και εξαλείφουμε κάθε εμπόδιο που μπορούμε".
Lisbeth López, 15 ετών
κάτοχος αργυρού μεταλλίου στο Πρωτάθλημα Βόρειας Αμερικής, Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής (NACAC)
"Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στο βάδην είναι ότι ανήκω σε μια ομάδα που δεν είναι απλώς ομάδα. Είναι οικογένεια. Δεν αντιμετωπίζω την προπόνηση απλώς ως άθληση. Την αντιμετωπίζω ως την καθημερινή μου δουλειά".
Pedro López, 20 ετών
κάτοχος χρυσού μεταλλίου στο Πρωτάθλημα Βόρειας Αμερικής, Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής (NACAC)
Ronín Ortiz
Από αριστερά: Ronín Ortiz, Mirna Ortiz
Ronín Ortiz
Από αριστερά: Ronín Ortiz, Mirna Ortiz
"Μου αρέσει να με βλέπει η μαμά μου να προπονούμαι και να συνειδητοποιεί ότι κάνω βάδην χάρη στο παράδειγμα που μου έδωσαν εκείνη και η οικογένειά μου. Η μαμά μου, ο σύντροφός της [Erick Barrondo] και τα ξαδέρφια μου είναι ήδη επαγγελματίες. Από τότε που ήμουν μικρός, πάντα μου άρεσε να παρατηρώ την οικογένειά μου να προπονείται. Τώρα, μου αρέσει που ξέρω ότι, παρ' όλο που μόλις ξεκίνησα, έχω ήδη μια εμπειρία στο άθλημα".
Ronín Ortiz, 13 ετών
αθλητής του βάδην εδώ και έναν χρόνο και γιος της ολυμπιακής αθλήτριας Mirna Ortiz
"Πριν αρχίσω να κάνω βάδην, δεν είχα μεγάλα όνειρα. Όμως, το βάδην με βοήθησε να ανακαλύψω αυτό που θέλω πραγματικά. Πριν έρθω σε επαφή με το άθλημα και την κοινότητά του, άκουγα τι έλεγαν οι γύρω μου και άλλαζα γνώμη εύκολα, αλλά τώρα έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου ποια θέλω να γίνω".
Gabby Sica, 11 ετών
αρχάρια αθλήτρια του βάδην
"Η Γουατεμάλα δεν έχει και τόσο καλή ιστορία στο ποδόσφαιρο. Συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι πιο σπουδαίο με το βάδην. Με ενέπνευσαν η θεία μου και ένα από τα ξαδέρφια μου, που μόλις γύρισαν από τους Αγώνες. Δυσκολεύομαι λίγο με την κίνηση των γοφών, αλλά το άθλημα είναι στα γονίδιά μου. Δεν γινόταν να μην ασχοληθώ με αυτό".
Juan Ortíz, 15 ετών
αθλητής του βάδην, πρώην ποδοσφαιριστής
Από αριστερά: Yasuri, José Oliva, María Peinado, Lisbeth López, Pedro López
Κείμενο: Julio Serrano Echeverría
Φωτογραφίες: Juan Brenner
Βίντεο: Juan Brenner, Paolo Giron