Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα κοριτσάκι με μια μεγάλη καρδιά που ξεχείλιζε από συναισθήματα. Η Lucia μεγάλωσε στο Kreuzberg, μια πολυσύχναστη γειτονιά του δυτικού Βερολίνου, που φημίζεται για τη street art και τη μουσική πανκ ροκ. Σε ένα περιβάλλον με εντυπωσιακά γκράφιτι, κατάμεστες αγορές και πολύβουα φεστιβάλ, ένιωθε χαρά και ενθουσιασμό κάθε μέρα.

Όταν η Lucia ήταν πέντε ετών, οι γονείς της χώρισαν. Άρχισαν να την κυριεύουν βαριά και δυσάρεστα συναισθήματα, όπως θυμός, λύπη και σύγχυση. Μάλιστα, μερικές φορές, τα ένιωθε όλα μαζί.

Για καλή της τύχη, όταν η Lucia ήταν έντεκα ετών, ανακάλυψε τον χορό. Περνώντας ανέμελες στιγμές στη σχολή χορού με τους φίλους της, κατάλαβε ότι μπορούσε να διαχειριστεί τα συναισθήματά της, όποια και αν ήταν αυτά, με άλματα, τουίστ και φιγούρες. Αγάπησε ιδιαίτερα το χιπ-χοπ, επειδή της έδινε την ελευθερία να αυτοσχεδιάζει. Στον χορό, τα έντονα συναισθήματά της ήταν δύναμη, όχι αδυναμία.

"Ο χορός με βοήθησε να βρω τον δρόμο μου. Ελπίζω να βοηθήσω και άλλα κορίτσια να πιστέψουν στον εαυτό τους, να γίνουν πιο δυνατά και να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση".

Σύντομα, η Lucia ανακάλυψε το krump, ένα πολύ εκφραστικό είδος street dance που χαρακτηρίζεται από δυνατά πατήματα, απότομες κινήσεις, swing των χεριών και πολλές απομονώσεις του στέρνου. Ο κόσμος κουβαλά μέσα του πολλά συναισθήματα και, όπως θεωρεί η Lucia, το krump τα απελευθερώνει. "Ο χορός με βοήθησε να εκφράσω και να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου", αναφέρει.

Μετά τις σπουδές της, η Lucia ήθελε να βοηθήσει και άλλα κορίτσια να ανακαλύψουν τη δύναμή τους μέσα από τον χορό. Ξεκίνησε κάνοντας αναπληρώσεις σε συνοικιακές σχολές χορού, ενώ σύντομα έκλεινε τα δικά της μαθήματα. Σήμερα, εργάζεται αποκλειστικά ως δασκάλα krump για κορίτσια προεφηβικής ηλικίας. Μαθαίνει στα κορίτσια να χορεύουν με την καρδιά τους. "Η κίνηση έρχεται από μέσα", λέει η Lucia στις μαθήτριές της. "Δείχνοντας τα πραγματικά σου συναισθήματα, η κίνησή σου γίνεται αυθεντική και όμορφη".