Η Mekdela Maskal ανακαλύπτει ξανά τον εαυτό της και επανασυνδέεται με την ιστορία της στους λόφους της Καλιφόρνιας

Η Mekdela Maskal αντιμετωπίζει την επιστροφή της στο Grass Valley της Βόρειας Καλιφόρνιας ως επιστροφή στον ίδιο της τον εαυτό. Το περασμένο καλοκαίρι, η πολυθεματική καλλιτέχνιδα και συντάκτρια τα μάζεψε και έφυγε από το διαμέρισμά της στο Μπρούκλιν, επιζητώντας έναν πιο ήρεμο τρόπο ζωής.

Αυτή η μετακόμιση σηματοδότησε και την επιστροφή της στην περιοχή όπου πέρασε την παιδική της ηλικία. Πριν από είκοσι χρόνια, ο πατέρας της αγόρασε ένα οικόπεδο στο Grass Valley, ένα μέρος χωμένο στους πρόποδες της οροσειράς Σιέρα Νεβάδα, και έχτισε ένα σπίτι, τιμώντας την αιθιοπική καταγωγή του και ζώντας σε αρμονία με τη φύση. Διατηρώντας αυτές τις αξίες από γενιά σε γενιά και από ήπειρο σε ήπειρο, η Mekdela και τα αδέρφια της περνούσαν τα Σαββατοκύριακα και τα καλοκαίρια με τον πατέρα τους, απολαμβάνοντας την ύπαιθρο, κάνοντας σκι, εξασκώντας τις ικανότητές τους στην τοξοβολία, σκαρφαλώνοντας σε δέντρα και περπατώντας δίπλα σε ρυάκια.

Σήμερα, έχοντας ως βάση αυτό το ήσυχο μέρος, η Mekdela εργάζεται ως συντάκτρια ευαισθητοποίησης στο θέμα της κλιματικής αλλαγής. Ενώ η δουλειά της περιστρέφεται γύρω από το περιβάλλον, προσπαθεί συνειδητά να ξαναχτίσει και να διατηρήσει τη δική της σχέση με τη φύση. Επίσης, αντιλαμβάνεται την ψυχική και σωματική δύναμη που της δίνει η φύση, καθώς και το χρέος της να την καλλιεργήσει.

Μέσα από τις ολοζώντανες εικόνες που απαθανάτισε η φωτογράφος June Ferreira Canedo de Souza, η Mekdela δείχνει πώς ανακαλύπτει ξανά τη σχέση της με τη φύση στο Grass Valley, πώς η νοσταλγία της για αυτό το μέρος στάθηκε η αφορμή για να φύγει από τη Νέα Υόρκη και να επιστρέψει εκεί και πώς μέσα από όλο αυτό κατόρθωσε τελικά να ενισχύσει τους δεσμούς της με την αιθιοπική της κληρονομιά.

"Σίγουρα ήθελα περισσότερη ηρεμία. Επίσης, ήθελα να ξεφύγω από την ταραχή που ένιωθα να κυριεύει μονίμως το σώμα μου στη Νέα Υόρκη. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα. Τώρα, νιώθω λιγότερες ενοχές όταν το κάνω [εδώ] σε σχέση με τη Νέα Υόρκη".

"Θυμάμαι ότι τον πρώτο καιρό η μέρα μού φαινόταν πολύ μεγάλη, σχεδόν διπλάσια. Σκέφτομαι πολύ περισσότερο από πριν πώς μπορούμε απλώς να υπάρχουμε, να περνάμε τον χρόνο μας και να κάνουμε πράγματα έξω από το πλαίσιο της δουλειάς".

Πριν από μερικά χρόνια, η Mekdela και ο πατέρας της ανέβηκαν στην απομακρυσμένη οροσειρά Gheralta της Βόρειας Αιθιοπίας, όπου εδώ και αιώνες υπάρχουν εκκλησίες σκαλισμένες στους βράχους, μαρτυρώντας την ιερότητα του τόπου. Συχνά, αναπολεί τα στενά περάσματα εκείνης της οροσειράς, καθώς περιπλανιέται στο πολύ πιο ασφαλές περιβάλλον του Grass Valley και αναλογίζεται την ηρεμία που βρήκε και στα δύο μέρη.

"Όταν κάνω κάποιο είδος φυσικής δραστηριότητας, το σώμα μου παίρνει τον έλεγχο και διαπιστώνω ότι δεν σκέφτομαι τόσο πολύ όλα όσα πρέπει να κάνω. Πρέπει να λέω στον εαυτό μου να κάνει λιγότερα. Διαπιστώνω ότι το σώμα μου ξέρει περισσότερα από το μυαλό μου".

Πριν φύγει από το Μπρούκλιν, η Mekdela πέρασε έναν χρόνο καταγράφοντας και στηρίζοντας τις προσπάθειες που γίνονταν στους δημοτικούς κήπους του Bedford-Stuyvesant. "Αποκόμισα πολλά από αυτό το εγχείρημα, αλλά επιστρέφοντας στο σπίτι ένιωθα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω αυτήν την προσπάθεια ενεργά".

Αφού μετακόμισε στη δυτική ακτή, η Mekdela ξεκίνησε να φτιάχνει τον δικό της λαχανόκηπο. Η καλλιέργεια της γης είναι για την Mekdela ένας από τους πιο γρήγορους τρόπους να βρει τα πατήματά της και να συνδεθεί με τη φύση.

"Μου αρέσει πολύ να βλέπω τα γεράκια να μαζεύονται από πάνω μου. Συνήθως έρχονται δύο και κάνουν κύκλους την ώρα που χαλαρώνω σε μία από τις δύο αιώρες. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα επαφής με τη φύση. Μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας το γεγονός ότι δεν ξέρω πώς με αντιλαμβάνεται ένα άλλο είδος. Είναι υπέροχο. Δεν έχω ιδέα πώς με βλέπουν".

"Θυμάμαι τον εαυτό μου να σκαρφαλώνει σε ένα τεράστιο πεύκο μπροστά από το σπίτι. Είχα ανεβεί όσο πιο ψηλά μπορούσα. Θυμάμαι ότι διέκρινα τον πιλότο σε ένα αεροπλάνο που πετούσε από πάνω μου και σκέφτηκα ότι μάλλον είχα σκαρφαλώσει πολύ ψηλά".

"Θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει ανέμελα και να νιώθει ελεύθερος. Νομίζω ότι έτσι ήθελε ο μπαμπάς μου να ζούμε εδώ".

"Έχω στη διάθεσή μου πολύ χρόνο για να κάνω μια ενδοσκόπηση για εμένα. Ποτέ δεν έχω νιώσει χαμένη. Ποτέ δεν έχω αισθανθεί σαν να βρίσκομαι έξω από το σώμα μου όταν είμαι στη φύση".

"Νομίζω ότι εδώ προσπαθώ να κάνω πράγματα εκτός δουλειάς περισσότερο από πριν. Ειλικρινά, αισθάνομαι ότι τώρα βρίσκομαι στο σωστό μέρος".