Η αγάπη για το μπάσκετ και το πάθος για το τρέξιμο επηρεάζουν το στιλ αυτού του καλλιτέχνη

Η έκφραση της μοναδικότητας και της δημιουργικότητας είναι κάτι έμφυτο για τον Lono Brazil III, ακόμα και όταν βρίσκεται σε ένα πλήθος ή σε μια ομάδα τρεξίματος, διασχίζοντας τους δρόμους του Τόκιο. Ίσως να μην θεωρεί κανείς ότι το ομαδικό τρέξιμο είναι ένας καλός τρόπος αυτοέκφρασης, αλλά ο βηματισμός του κάθε δρομέα είναι μοναδικός.

Ο Lono, ο οποίος είναι κατά το ήμισυ μαύρος και κατά το ήμισυ Ιάπωνας, δεν θεωρεί ότι έχει μόνο μία ταυτότητα. Έχοντας ζήσει στο Λος Άντζελες και στη Νέα Υόρκη, ο Lono εργάζεται τώρα ως υπεύθυνος της διάσημης μπουτίκ streetwear Union στο Τόκιο και ως προπονητής του τοπικού Nike Run Club. Ενσαρκώνοντας την πολυπολιτισμικότητα στην πιο γνήσια μορφή της, είναι επίσης DJ, μοντέλο και μέλος της ομάδας δρομέων Athletics Far East (AFE). Όμως, το τρέξιμο δεν είναι απλώς μια δραστηριότητα που κάνει για να παραμένει υγιής ή ακόμα και για να κοινωνικοποιείται. Το τρέξιμο καθορίζει άμεσα το χαρακτηριστικό του στιλ και του δίνει ακόμα έναν τρόπο για να πυροδοτεί τη δημιουργικότητά του, εκφράζοντας παράλληλα το στιλ του και τις πολιτιστικές του επιρροές. "Κατάλαβα από πολύ νωρίς πώς σχετίζεται ο αθλητισμός με τη μόδα και πώς συγκλίνουν αυτές οι κουλτούρες", αναφέρει ο Lono. "Αυτή η σύγκλιση ήταν πάντα το στιλ μου". Εδώ, ο Lono εξηγεί γιατί το στιλ του ήταν και παραμένει ριζωμένο στον αθλητισμό, τόσο σήμερα με το τρέξιμο όσο και στην παιδική του ηλικία με το δέσιμο που δημιούργησε με τον πατέρα του μέσα από τα Jordan και το μπάσκετ.

Μεγαλώνοντας, αρχικά στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες και αργότερα στο Τόκιο, έβλεπα πολλά και διάφορα στιλ. Και οι δύο γονείς μου εργάζονταν στη μουσική βιομηχανία, επομένως οι άνθρωποι που συναναστρέφονταν η μητέρα και ο πατέρας μου ήταν πάντα καλλιτεχνικές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες που εξέφραζαν το μοναδικό τους στιλ. Ο πατέρας μου ήταν στον χώρο του χιπ-χοπ, όπου το στιλ και η μόδα έπαιζαν μεγάλο ρόλο στη δουλειά του. Ήταν πάντα καλοντυμένος και πρόσεχε το στιλ του, είτε φορούσε κοστούμια είτε είχε σπορ ντύσιμο. Λάτρευε το μπάσκετ και με μύησε στο άθλημα. Παρατήρησα, λοιπόν, ότι οι μπασκετμπολίστες και οι καλλιτέχνες, ιδιαίτερα οι καλλιτέχνες του χιπ-χοπ, είχαν παρόμοιο στιλ. Έχοντας γνωρίσει την κουλτούρα του μπάσκετ και του χιπ-χοπ από τόσο μικρή ηλικία, το σπορ ντύσιμο, ιδίως με την υπογραφή της Nike, μπήκε από νωρίς στη ζωή μου. Ο πατέρας μου πάντα μου φορούσε Jordan. Έχω μια φωτογραφία όπου δεν είμαι ούτε ενός έτους και φοράω Jordan. [Αργότερα,] βλέποντας τον Jordan στην τηλεόραση να φοράει τα ίδια παπούτσια, ένιωσα φανταστικά. Πάντα θεωρούσα ότι τα sneaker είναι ένα δυνατό στοιχείο σε μια εμφάνιση.

Δεν θα έλεγα ότι έχω διαφωνήσει, αφού εκείνος είχε πάντα δίκιο! Το καλύτερο μοντέλο είναι σίγουρα το Nike Air Jordan 11 "Concords". Όταν είδα το λουστρίνι του να γυαλίζει στο παρκέ υπό το φως τον προβολέων, μου φάνηκε φοβερά κομψό και πολυτελές.

Το τρέξιμο είναι μια δραστηριότητα που ξεκίνησα στο κολέγιο και με βοήθησε να διαμορφώσω ένα πιο ξεχωριστό στιλ, πιθανότατα επειδή το τρέξιμο δεν είχε ποτέ μεγάλη "street" παρουσία. Δεν έβλεπες μουσικούς ή ανθρώπους της μόδας να φορούν είδη για τρέξιμο, εκτός αν όντως πήγαιναν για τρέξιμο. Κατάλαβα τι συνέβαινε και μου φάνηκε ωραία ιδέα να εντάξω στοιχεία αυτού του look στο καθημερινό μου ντύσιμο. Η διαφορετική αισθητική, με τις πιο στενές γραμμές και τα πιο κοντά σορτς, σίγουρα έκαναν τη διαφορά στη εμφάνισή μου. Άρχισα να δίνω μεγαλύτερη σημασία στα μεγέθη και στην εφαρμογή. Οι επιρροές από το τρέξιμο είναι εμφανείς στη συνολική μου εικόνα. Θεώρησα ότι θα ήταν πολύ μοντέρνο να βάλω στην καθημερινή μου εμφάνιση κάποια στοιχεία από την κληρονομιά της Nike στο τρέξιμο, όπως τα ρετρό τζάκετ για τρέξιμο της Nike, αναβιώνοντας αυτό το στιλ και συνδυάζοντάς το με το δικό μου.

Ο κ. DKJ, αρχηγός και ιδρυτής της ομάδας AFE, αποτελεί πηγή έμπνευσης για εμένα, επειδή το όραμά του για την ομάδα του είναι τόσο φυσικό και η αγάπη του για τον αθλητισμό είναι τεράστια. Καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι το δέσιμο για την ομάδα του. Επίσης, παραβλέποντας την κλασική ιαπωνική κουλτούρα της ηλικιακής ιεραρχίας, δημιουργείται μια πιο χαλαρή ατμόσφαιρα που επιτρέπει στα νεαρά μέλη να δεθούν όσο και οι βετεράνοι της ομάδας. Τα μέλη της ομάδας AFE είναι οι πιο αφοσιωμένοι ερασιτέχνες δρομείς που γνωρίζω στο Τόκιο. Θα έκαναν τα πάντα για να διατηρήσουν αυτό το δέσιμο και να πάνε μαζί για ποτό μετά το τρέξιμο. Οι δρομείς αυτής της ομάδας έχουν άριστη σχέση με το τρέξιμο και την προσωπική/επαγγελματική ζωή. Το κλίμα δεν είναι ποτέ βαρετό και όλοι συζητούν ευχαρίστως για ό,τι καινούργιο κυκλοφορεί, όχι μόνο παπούτσια για τρέξιμο, αλλά και είδη μόδας, gadget και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.

Οτιδήποτε κάνω, ακόμα και το τρέξιμο, περιστρέφεται γύρω από την καλλιτεχνική έκφραση. Ο καθένας τρέχει για τους δικούς του λόγους. Εγώ τρέχω για να εντάξω τον αθλητισμό σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Η τέχνη του τρεξίματος είναι να χρησιμοποιείς μια σωματική δραστηριότητα για να ανακαλύψεις περισσότερα για τον εαυτό σου, το μυαλό σου, την ψυχή σου και τη δημιουργικότητά του. Με βοηθά να διατηρώ τη δημιουργικότητά μου και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που το συνεχίζω. Όταν τρέχω, είναι σχεδόν σαν να μην σκέφτομαι. Ταυτόχρονα, όμως, σκέφτομαι πάρα πολύ. Για παράδειγμα, όταν θέλω να βρω τι κομμάτια θα παίξω ως DJ την επόμενη φορά, το σώμα μου ξεκινά να ζεσταίνεται και εγώ μπαίνω σε μια ροή. Νομίζω ότι μπορείς να καταλάβεις καλύτερα ένα συναίσθημα όταν τρέχεις παρά όταν κάθεσαι στο δωμάτιό σου και ακούς μουσική.

Η διαδρομή που προτιμώ [για τρέξιμο] περνά συνήθως από τους πολυσύχναστους δρόμους στις περιοχές Shibuya, Harajuku και Shinjuku. Απολαμβάνω την υπέροχη θέα, ενώ ακούω τα αγαπημένα μου house κομμάτια. Το τρέξιμο απελευθερώνει κάτι δημιουργικό και αισιόδοξο. Με βάζει σε μια ροή, η οποία τροφοδοτεί τα άλλα μου χόμπι και δημιουργικά εγχειρήματα.