Over schoonheid kun je twisten, maar een kampioen is een kampioen. Zoals alle grote kunstenaars werken alle grote spelers onvermoeid toe naar dat ene, allesomvattende meesterwerk waarmee ze hun naam voor eeuwig in de analen van de sport bijschrijven. Als onderdeel van de Champions Think 16 collectie presenteren Nike, Jordan en Converse 'Art of a Champion'. Zestien kunstenaars betonen eer aan zestien onvergetelijke spelmomenten van zestien basketballegendes.

Eén jaar nadat de Lakers voor het eerst in tien jaar de play-offs hadden gemist, lag het gewicht van de Lakers-franchise op de schouders van Kobe. In de vierde wedstrijd van de play-offs van 2006 tegen de Suns stuurde Kobe de wedstrijd met een lay-up in de laatste seconde de verlenging in, maar de Lakers kwamen met 6,1 resterende seconden toch weer op één punt achterstand. Met een aanval op rechts over twee verdedigers heen scoorde Kobe in de laatste seconde het winnende punt. Zijn prestatie symboliseerde dat hij de grootste ster was in LA, de stad van sterren. Als gezicht van de Lakers heeft Kobe daarna nog vele onvergetelijke prestaties neergezet.

Voordat hij in de NBA ging spelen, wisten alleen de mensen die naar de veldjes in Harlem kwamen hoe Dr. J de fysieke wereld naar zijn hand kon zetten. Dat veranderde allemaal met één soepele move in de vierde wedstrijd van de finale in 1980. Op weg naar de achterlijn, halverwege het vierde kwart, bracht hij de bal met één hand omhoog om de Lakers-verdediging te tarten, en liet hij de bal onder de basket door en via het glas in het net belanden. Dr. J en de Sixers wonnen die serie niet, maar met zijn move in de All-Stars bracht hij het fabelachtige en flitsende basketbal uit Harlem naar de NBA.

Om de Pistons de eerste titel sinds 1990 te bezorgen, besloot Rasheed de zaak in eigen handen te nemen tijdens de harde vierde wedstrijd van de 2004-finale in The Palace. Na een elleboogstoot halverwege het derde kwart zette hij zijn passie en woede om in puur overwicht. Met zijn beestachtige takeovers bracht hij een zwaarbevochten titel terug naar de Motor City. De AF1 werd in het zoveelste hoofdstuk uit de basketbalgeschiedenis bijgeschreven, een schoen die symbool kwam te staan voor zijn houding, lef en geraffineerde speelstijl.

De finale van 2014 werd een strijd tussen de veteranen van de Spurs en de sterren van Heat genoemd, maar het was de jonge Kawhi Leonard wiens verrassende, weergaloze spel San Antonio aan de titel hielp. Zijn 29 punten in de derde wedstrijd brachten de Spurs op een voorsprong waarmee ze de serie uiteindelijk zouden winnen. Leonard werd verkozen tot de MVP van de finale. Met zijn performance werd de spreekwoordelijke fakkel overgedragen en toonde hij ook zijn veelbelovende toekomst als het gezicht van de volgende generatie Spurs-sterren.

Als elfvoudig NBA-kampioen had Bill Russell een carrière vol overwicht en glorie. Het absolute hoogtepunt waren de 30 punten en 40 rebounds waarmee hij de Celtics in de verlenging van de zevende finalewedstrijd in 1962 de overwinning bezorgde. Dat werd Bostons vierde titel op rij van een zegereeks die zich ook de jaren daarna voortzette. Ook maakte hij, als beste speler van dat moment, de Chuck Taylor onsterfelijk als de populairste en meest iconische basketbalsneaker.

Na twee NBA-titels op rij stonden de Bulls op de drempel van een illustere trilogie. Met een dominante performance in de tweede finalewedstrijd in 1993 werd Pippen een van slechts 12 spelers in de geschiedenis die een triple-double scoorden tijdens de finale. Met als hoogtepunt het blok van een potentieel gelijkmakende driepunter gaf hij de Bulls een 2-0 voorsprong in een serie die het team uiteindelijk zou winnen. Michael Jordan stopte na deze serie en door Pippens superieure spel in de Finals was het duidelijk dat hij zijn rechtmatige plaats kon opeisen als aanvoerder van de Bulls.

Driepunters van Ray Allen zijn niet bepaald 'wonderbaarlijk' te noemen. In de laatste seconden van de zesde Finals-wedstrijd in 2013 leek het absolute chaos toen de bal heen en weer op het veld schoot en in de hoek terechtkwam. Dat was voor Allen, de superieure scherpschutter, het moment waarop hij zich zijn hele leven had voorbereid. Zijn gelijkmakende driepunter gaf de serie een compleet andere wending en gaf de Heat de inspiratie om de tweede titel op rij te winnen. In Miami zou hij altijd te boek blijven staan als held.

Met een 2-1 achterstand op de Lakers in de Finals van 1984 hadden de Boston Celtics een vonk nodig. Toen LA's Kurt Rambis een snelle uitbraak met een dunk probeerde te bekronen, maakte Kevin McHale een grove overtreding waardoor de Laker op de vloer belandde en de gemoederen behoorlijk verhit raakten. McHale's actie werd door verschillende Lakers aangedragen als reden dat de wedstrijd en die serie verloren gingen. Het zorgde er ook voor dat wraak belangrijker werd voor de Lakers dan een zege, in wat zou uitgroeien tot een klassiek geval van rivaliteit tussen Oost en West. Met zijn harde overtreding maakte McHale een punt: als het om het kampioenschap gaat, worden er geen punten weggegeven.

Na de NBA Finals van 1971 en 1975 te hebben verloren, was Wes Unseld er in 1978 op gebrand het tij te keren tegen de Seattle Supersonics. De afmattende en onvoorspelbaar verlopende serie zou uiteindelijk worden beslist met een zevende wedstrijd in Seattle. Het waren de twee vrije worpen van Unseld laat in de wedstrijd die Washington D.C. die overwinning en het eerste kampioenschap zouden brengen. Ondanks een gemiddelde van slechts 9.0 punten en 11.7 rebounds in de serie, werd Unseld door zijn ervaren en onnavolgbare spel uiteindelijk de Finals MVP en een van de grootste spelers aller tijden.

De Sixers zinden op wraak na het verlies tegen de Lakers in de finale van 82 en baarden opzien door de even verbale als dominante Moses Malone op te stellen. Aan het begin van de play-offs verklaarde hij stellig dat Philadelphia in 83 de titel zou pakken en wel met "fo', fo', fo'" (zonder een wedstrijd te verliezen) zou winnen. Na de Knicks in vier en de Bucks in vijf wedstrijden te hebben verslagen, hielpen Malone's 24 punten en 23 rebounds de Sixers in de vierde wedstrijd tegen de Lakers aan hun derde NBA-kampioenschap. Terwijl Philly de beker omhoog hield, kwam Malone, een van de 'oorspronkelijke zes' spelers die de AF1 op het veld droegen, met een nieuwe versie van zijn beroemde voorspelling: "fo', fi', fo'". Het waren woorden van een kampioen die nog jaren in de stad zouden nagalmen.

Amper zes maanden na als eerste te zijn gekozen in de draft van 2011, had Maya Moore haar eerste WNBA-titel al binnen. In de beslissende derde wedstrijd van de 2011 Finals scoorde ze met een late driepunter en hielp ze de Lynx aan hun allereerste kampioenschap. Met haar superieure spel bewees ze dat ze thuishoorde in de top en beschikte over de mentaliteit om de belangrijkste momenten van een wedstrijd naar haar hand te zetten.

Met nog 6 minuten en 5 seconden op de klok in de vijfde wedstrijd van Eastern Conference Finals in 2007 zette LeBron een knop om en domineerde hij de sport zoals nog nooit eerder vertoond. Hij zou uiteindelijk 29 van de 30 punten van zijn team scoren — inclusief alle 18 punten in de verlenging. Zo hielp hij zijn team eigenhandig naar een tweede overwinning in een verlenging en, voor het eerst ook, naar de NBA Finals. LeBrons Soldier 1 was speciaal ontworpen voor woeste play-offgevechten zoals deze. Zijn prestaties die dag waren een voorbode van een carrière vol wedstrijdbepalende takeovers.

In de zesde en uiteindelijk laatste wedstrijd van de Western Conference Finals maakte KD met 34 punten en 14 rebounds een achterstand van 18 punten bij de rust ongedaan, en bereikte hij voor het eerst een plek in de Finals. KD en de Thunders versloegen op historische wijze de Mavericks, die hun titel verdedigden; de Lakers onder Kobe's leiding; en de veteranen van de Spurs na een 4-2 achterstand. Dat waren de enige drie teams uit het Westen die 13 jaar lang de Westelijke divisie in de Finals hadden vertegenwoordigd. LeBron en de Heat zouden die Finals uiteindelijk winnen, maar met zijn spel in de play-offs liet KD iedereen zien dat hij een van de beste spelers ooit was. Ook won hij een ervaring die van onschatbare waarde zou blijken bij de Finals vijf jaar later.

Je hebt All-Stars, je hebt MVP's en je hebt Hall-of-Famers. Dan heb je zelfs nog Champions, die de belangrijkste trofee boven hun hoofd mogen houden. Voor elke speler is de iconische, met 24-karaats goud vergulde trofee een hoogtepunt in de carrière en een titel die anders is dan alle andere. De 'Gold standard' is geïnspireerd op de Larry O'Brien Championship Trophy om dezelfde grote klasse te belichamen die een NBA-kampioen zelf ook nastreeft.