Ooit op het hoogste niveau willen voetballen?
Community
Welkom bij het hoogst gelegen voetbalveld van Europa. Als je de bal over het hek heenschopt, valt die in een kilometer-diep ravijn.
'In de buurt' is een serie waarin plekken worden uitgelicht waar sport mensen bij elkaar brengt.
Je kunt niet met de auto naar Gspon. Dit kleine, autovrije dorpje op bijna 2 km hoogte in de Zwitserse Alpen in de buurt van het bekende wintersportoord Zermatt en de iconische Matterhorn-piek is alleen bereikbaar via een rood-witte kabeltram vanuit het stadje Stalden. De community in dit bergdorpje draait niet om de omringende skigebieden of wandelroutes, maar om een voetbalveld: de Ottmar Hitzfeld Gspon Arena, het hoogst gelegen voetbalstadion van Europa.
Andy Furrer (links) en Matteo Abgottspon van het eerste team van Gspon verplaatsen het doel voor de wedstrijd begint.
Het amateursteam van FC Gspon, dat deelneemt aan de regionale Zwitserse bergcompetitie, speelt hier al sinds 1974, op het enige stukje relatief vlakke land in het dorp. Gras groeit niet op deze hoogte dus wordt er kunstgras gebruikt. Wanneer de berg in de winter onder een dikke laag sneeuw ligt, maakt het veld deel uit van een skihelling. In de lente scheppen alle spelers de sneeuw van het kunstgras en zetten de doelen weer op hun plek, een goede training voor het nieuwe seizoen.
"Gspon is een vrij bizarre, fotogenieke locatie om te voetballen."
Gary Christian
Gspon heeft één café, één hotel-restaurant, één kerk en een paar dozijn chalets met leien dak die als dobbelstenen door een reuzenhand over de helling zijn verspreid. Het enige geluid dat je hoort is het zachte gezoem van de kabeltram, het geklingel van koebellen en, mocht je tussen mei en oktober in Gspon zijn wanneer het dorp niet onder een dikke laag sneeuw ligt, de onmiskenbare voetbalkreet: "Goooaaallll!"
Het stadion is genoemd naar Ottmar Hitzfeld, de voormalige coach van het Zwitserse elftal en Bayern München, ook wel 'Der General' genoemd, die als eregast aanwezig was bij de eerste officiële wedstrijd op het nieuwe veld. De toeschouwerstribune is gedeeltelijk uit de bergwand gehouwen en biedt misschien wel het mooiste uitzicht in de voetbalwereld. "Het lijkt inderdaad een bijna oneindig veld dat helemaal doorloopt in de omgeving", zegt voormalig FC Gspon-speler Fabian Furrer.
In 2009 werd het veld, dat daarvoor meer op een modderig gravelveld leek, volledig gerenoveerd, en kreeg het een clubhuis met bar waarin de spelers en dorpsbewoners hun overwinningen kunnen vieren.
"Als er een wedstrijd is, loopt het hele dorp uit om de spelers aan te moedigen."
Beatrix Abgottspon
David Imboden loopt achter een bal aan die van het veld geschopt is.
Het veld heeft wel een paar nadelen: het wordt aan drie kanten omringd door steile hellingen. Hoewel er een hoog net om het veld heen hangt, vliegen er toch regelmatig ballen overheen, ongeveer vijf per wedstrijd en meer dan 1000 in de afgelopen 40 jaar, die vervolgens tientallen meters lager ergens op de helling terechtkomen. Na het eindsignaal wordt er daarom meestal een patrouille op uitgestuurd om de ballen weer op te sporen. De club geeft een fortuin aan nieuwe ballen uit.
Hoe moeilijk het ook is om het stadion te bereiken, er zijn altijd genoeg teams die bereid zijn om de reis te ondernemen, gewoon omdat ze ooit wel eens op het "hoogste niveau van Europa" gespeeld willen hebben.
Omdat er in het dorp niet genoeg vlak terrein is voor een volledig voetbalveld, wordt er op een kleiner oppervlak gespeeld dan normaal. Er gelden daarom ook een paar andere regels: elk team bestaat uit acht spelers in plaats van elf, en buitenspel geldt niet, wat het spel er alleen maar sneller en spannender op maakt.
Het uitzicht gezien door het doelnet met twee spelers die strijden om de bal.
De spelers geven eerlijkheidshalve zelf toe dat het voetbal tijdens de Europese Bergkampioenschappen, het beroemdste internationale toernooi van Gspon, niet van het allerhoogste niveau is. Dat ligt meer aan het feit dat de teams bestaan uit professionals van een andere soort: helicopterpiloten, ski-instructeurs, slagers, webdesigners etc.
De Abgottspon-familie moedigt het team aan.
Van alle 500 dorpsbewoners zijn er zo'n 100 op een of andere manier met FC Gspon verbonden, "ofwel omdat ze zelf spelen, hun kinderen spelen of omdat ze mensen kennen die spelen," zegt oud-speler Andy Abgottspon. "Bij elke wedstrijd stroomt het hele dorp uit om te kijken en te helpen", voegt zijn moeder Beatrix toe.
V.l.n.r.: Coach Roland, Hannes Biner, Andy, Cédric Abgottspon, Matteo, Sebastian Furrer, David
Er spelen vaak meerdere leden van dezelfde familie in het eerste team van FC Gspon mee. Tijdens een memorabele wedstrijd tijdens de Europese Bergkampioenschappen tussen Zwitserland en Spanje leek de aankondiging van het team wel een familie-appèl: nummer 1, Agbottspon; nummer 2, Abgottspon, nummer 3, Abgottspon. En voor Spanje: nummer 1, Rodríguez; nummer 2, Rodríguez; nummer 3, Rodríguez.
De vader van Patricia Furrer (rechts, in geel) was medeoprichter van FC Gspon. Patricia zelf speelt nu in het vrouwenteam dat in 2008 werd opgericht, en haar twee broers spelen in het eerste mannenteam.
"Het voetbalveld loopt vrijwel oneindig door en vloeit naadloos over in de omgeving."
Fabian Furrer
Hoewel de kwWronaliteit van het voetbal dat hier gespeeld wordt niet bepaald om over naar huis te schrijven is, is de ervaring zelf onvergetelijk, en voor het uit-team zelfs adembenemend, vooral als ze niet aan de grote hoogte gewend zijn. De lucht is ijl in Gspon, waardoor de uitspelers vaker naar adem moeten happen. Een duidelijk voordeel voor de thuisspelers naarmate de wedstrijd vordert.
"Het is moeilijker voor de andere teams", aldus FC Gspon-verdediger Diego Abgottspon, die al bijna 20 jaar voor het team speelt. "Als we bij rust met 5-0 achter staan, weten we dat we terug kunnen komen en de wedstrijd kunnen winnen. We zijn een team dat thuis heel sterk is."
Tekst: Kieran Dahl
Foto's: Dominic Nahr
Gerapporteerd: september 2020