De eerste keer dat Yasmina voor een groep jonge atleten stond, voelde haar mond droog en klopte haar hart in haar keel. Haar nieuwe team zat in een kring om haar heen, alle jonge gezichtjes opkijkend naar haar. Yasmina dacht: "Ik kan niet hun voetbalcoach worden — ik weet niet hoe ik dit moet doen!"

In haar kinderjaren groeide Yasmina op spelend met haar neefjes en nichtjes Ze wist veel van haar favoriete sporten, dus waarom leek het haar zo eng om er les in te geven? Yasmina realiseerde zich dat haar verlegenheid haar in de weg zat. Ze nam zich voor om haar wens om coach en trainer te worden niet te laten belemmeren door haar podiumvrees. Dus vroeg ze meer ervaren coaches om hulp en luisterde naar hun advies. Elke week kwam ze met een glimlach op haar gezicht naar de training, klaar om haar meiden te laten zien hoe je moet passen, dribbelen en scoren.

"Groei door middel van je ervaringen."

Toen het team zijn eerste match won, rende Yasmina het veld op om haar meiden te knuffelen. Dit is het beste gevoel dat er bestaat, dacht Yasmina tijdens het gejuich. Yasmina realiseerde zich dat haar zelfvertrouwen was gegroeid, net als dat van haar team.

Yasmina vond het coachen van een voetbalteam zo leuk dat ze meer kansen aangreep om jonge atleten te trainen. Kickboksen, met krachtige bewegingen zoals stoten en sidekicks, gaf haar het gevoel dat ze sterk was. Ze wilde andere meisjes datzelfde gevoel geven, dus begon ze ook kickboksles te geven.

Mensen helpen om vol vertrouwen hun potentieel te bereiken, is nu Yasmina's superkracht. Ze droomt ervan om verpleegkundige te worden zodat ze nog meer mensen kan helpen, maar sportles geven zal ze altijd blijven doen. Het is haar manier om meisjes te inspireren om geen angst meer te hebben, zelfs wanneer dat onmogelijk lijkt.