Alles wat je moet weten over de hink-stap-sprong in atletiek

Volgens World Athletics, het internationale bestuursorgaan voor de atletieksport, maakte de hink-stap-sprong deel uit van het grootste internationale sportevenement sinds de eerste moderne spelen in 1896. De versie zoals we die nu kennen, met een hink, stap en sprong, werd pas vastgelegd in 1908. Daarvoor bestond het onderdeel uit twee hinksprongen en een sprong.

Pas tijdens de spelen van 1996 deden er voor het eerst vrouwen mee aan de hink-stap-sprong.

Hink-stap-springers beginnen elke poging met een aanloop om snelheid op te bouwen. In het reglement van USA Track and Field staat dat de aanloop minimaal 40 meter lang moet zijn.

Aan het eind van de aanloop bereikt de atleet de afzetbalk: een rechthoekige, witte balk gemaakt van hout of een ander materiaal. Deze afzetbalk is ongeveer 18 tot 22 cm lang. De atleet moet bij de balk met één voet afzetten, omdat vanaf daar wordt gemeten. Als hun voet net voorbij de balk komt, dan is de sprong ongeldig en wordt er geen afstand gemeten.

Bij de driesprong begint de afzet met een hink op de afzetbalk. Dat is dus de eerste van de drie sprongen die de atleet moet nemen.

De atleet zet met één voet af en springt naar voren. Welke voet atleten voor de hink gebruiken, hangt af van hun persoonlijke voorkeur, zegt Jacobson. Het kan hun sterkere, maar ook hun zwakkere been zijn.

Het is bovendien niet de sprong zelf maar de landing die het lastigst is aan de hink. Na de hink moet je namelijk op dezelfde voet landen als waarmee je hebt afgezet. Als de hink-stap-springer afzet voor de hink met de linkervoet, dan moet die ook op de linkervoet landen om aan de tweede sprong te beginnen: de stap.

Na de hink landt de atleet dus op dezelfde voet als die waarmee is afgezet (in dit voorbeeld de linkervoet). Om de stap uit te voeren, springt de atleet met datzelfde been naar voren.

De uitdaging in dit onderdeel is de overgang van de hink naar de stap. Je moet de kracht van de eerste sprong kunnen opvangen en die dan om kunnen zetten in een sterke afzet voor de stap, de tweede sprong, aldus Ferguson.

Na de stap, oftewel de tweede sprong, landt de atleet op de andere voet (in dit voorbeeld dus de rechtervoet). De atleet moet dan afzetten met de rechtervoet om het laatste onderdeel uit te voeren: de sprong.

De atleet zet af met (in dit geval) de rechtervoet en probeert zo ver mogelijk in de zandbak terecht te komen. De totale afstand die de atleet heeft gesprongen wordt gemeten vanaf de afzetbalk tot aan de afdruk in het zand waar de atleet is geland.

Volgens de regels van World Athletics krijgen atleten zes pogingen om hun verste sprong te maken. Maar soms kunnen atleten die de kortste afstand hebben gesprongen al na drie sprongen uitgeschakeld worden. De atleet die na zes pogingen het verst heeft gesprongen, heeft gewonnen. Bij een gelijke score wordt de op één na verste sprong van de betrokken atleten vergeleken om de winnaar uit te roepen.

Bij het grootste internationale sportevenement van 2020 was de langste afstand bij de vrouwen 15,67 meter en bij de mannen 17,98 meter.

Het wereldrecord bij de mannen werd gevestigd in 1995 en staat op 18,29 meter. Het wereldrecord bij de vrouwen werd gevestigd in 2022 en staat op 15,74 meter.

Voor de hink-stap-sprong heb je, net als voor hoogspringen en verspringen, heel weinig uitrusting nodig om aan wedstrijden mee te doen. Een paar geschikte schoenen en goede atletiekkleding zijn voldoende.

Nike track spikes voor springonderdelen zoals de hink-stap-sprong zijn voorzien van metalen spikes die de atleet tijdens de aanloop veel grip geven. Ze zijn gemaakt met een vrij stijve plaat in de zool die voor een stabiele basis zorgt bij de afzet, maar zijn ook voorzien van demping in de middenzool om de schokken van de landing op te vangen.

Tekst: Greg Presto