Marcus Rosten helpt anderen hun band met de natuur terug te vinden
Cultuur
Ontmoet de milieukenner die verandering teweeg wil brengen door kennis te delen over de schoonheid die je in je achtertuin kunt ontdekken.
'Terug naar de natuur' is een serie over atleten die de natuur opzochten en daar hun balans vonden.
Het is niet altijd makkelijk om waardering te hebben voor diersoorten die het natuurlijke ecosysteem verstoren, maar iemand moet het doen. "Ik ben nu eenmaal een exotische soorten-nerd," vertelt Marcus Rosten, docent biologie op een middelbare school in de staat New York.
Het is nog vroeg in de middag als Marcus op zijn gemak Ellicott Creek afpeddelt, een stroom die uitkomt in de Niagara-rivier, ten noorden van de stad Buffalo (NY). Hij vaart in zijn vijf meter lange zeewaardige kajak en er komen regelmatig andere kajaks voorbij.
Zoals gewoonlijk inspecteert Marcus zorgvuldig de oever, op zoek naar tekenen van leven. Hij kent de meeste dieren, maar vandaag is er een verrassing. Hij heeft een schildpad gezien die hij niet herkent. Als hij thuis een foto uploadt op de sociale-netwerksite iNaturalist ontdekt hij dat het een geelbuikschildpad is, een uitheemse soort die populair is als huisdier. Het beestje is hier waarschijnlijk door zijn baasje achtergelaten. Hij is de eerste in de app die de aanwezigheid van de schildpad in dit gebied documenteert – een unieke prestatie op een platform dat zo groot en populair is.
Voor deze 27-jarige, die zijn opleiding deed aan het SUNY College of Environmental Science and Forestry, is het spotten van ongewone diersoorten slechts een deel van het verhaal. Marcus ziet de dingen ook in een breder verband. Volgens hem zijn de mensen nu meer dan ooit vervreemd van het water op aarde, de oorsprong van hun leven. Hij doet er alles aan om dat tij te keren. "Ik voel me heel betrokken bij de mensen die zich er het meest vervreemd van voelen, die slachtoffer zijn van milieu-onrechtvaardigheid."
"Wij zijn de oorzaak van de meeste milieuproblemen," zegt Marcus. Hij gelooft dat je dit kunt veranderen door de mensen weer dingen te leren over hun omgeving. "Onderwijs kan mensen de ogen openen. Want er is zo veel moois om ons heen, maar dat weten we vaak niet meer."
Wat Marcus nu aan anderen leert, leerde hij zelf al op jonge leeftijd, toen hij met zijn alleenstaande moeder, en broertjes en zusjes in een klein appartement woonde. "Naar buiten gaan... dat was ontsnappen aan de benauwdheid en op onderzoek uitgaan," weet Marcus nog. "Ik was gewoon áltijd buiten te vinden, bij ons in de buurt. Ik was het type kind dat net zolang buitenspeelde tot zijn moeder riep dat het tijd was om te komen eten."
Marcus' moeder wakkerde zijn liefde voor de natuur aan. Ze ging elke zomer met haar kinderen kamperen in een natuurpark in de buurt. "Die natuurparken zijn nog steeds mijn lievelingsplekken," vertelt Marcus. Tijdens een van die vakanties deed hij mee aan een natuurverkenningstocht, die hem op het pad zette van een leven in de biologie. "Dat was de eerste keer dat iemand me van het pad af het hart van het bos in leidde. Die gids was geweldig, want dankzij haar wist ik ineens van alles over de planten en dieren om me heen."
"Wij zijn de oorzaak van de meeste milieuproblemen," zegt Marcus. Hij gelooft dat je dit kunt veranderen door de mensen weer dingen te leren over hun omgeving. "Onderwijs kan mensen de ogen openen. Want er is zo veel moois om ons heen, maar dat weten we vaak niet meer."
Wat Marcus nu aan anderen leert, leerde hij zelf al op jonge leeftijd, toen hij met zijn alleenstaande moeder, en broertjes en zusjes in een klein appartement woonde. "Naar buiten gaan... dat was ontsnappen aan de benauwdheid en op onderzoek uitgaan," weet Marcus nog. "Ik was gewoon áltijd buiten te vinden, bij ons in de buurt. Ik was het type kind dat net zolang buitenspeelde tot zijn moeder riep dat het tijd was om te komen eten."
Marcus' moeder wakkerde zijn liefde voor de natuur aan. Ze ging elke zomer met haar kinderen kamperen in een natuurpark in de buurt. "Die natuurparken zijn nog steeds mijn lievelingsplekken," vertelt Marcus. Tijdens een van die vakanties deed hij mee aan een natuurverkenningstocht, die hem op het pad zette van een leven in de biologie. "Dat was de eerste keer dat iemand me van het pad af het hart van het bos in leidde. Die gids was geweldig, want dankzij haar wist ik ineens van alles over de planten en dieren om me heen."
Of het nu voor zijn werk is of niet, Marcus is het hele jaar door bezig met het leven in de vrije natuur. Als het herfst wordt, bergt hij zijn kajak op en gaat hij dagenlang paddenstoelen zoeken. Hij is er een groot fan van en verzamelt ze om ze te determineren, maar opeten doet hij ze nooit. "Ik kan mezelf er nog steeds niet toe zetten om paddenstoelen te eten, hoe vaak ik ook probeer om ze lekker te vinden," zegt hij.
In de winter zwerft hij met zijn langlaufski's door de bossen om naar sporen van vossen, konijnen en wasberen te zoeken. En langs de oevers van de Niagara-rivier fotografeert hij vogels die in het gebied overwinteren, zoals de middelste zaagbek, een eend met rode oogjes en een stekelige groene kuif. Als de lente begint, registreert hij zoveel mogelijk vogels die de Atlantic Flyway volgen, een bekende trekvogelroute. Alleen al in 2020 heeft hij meer dan 185 soorten gedocumenteerd.
Het gaat Marcus om meer dan het fysieke aspect van bewegen, hoewel hij toegeeft dat hij blij is met de lichamelijke training als bijproduct van zijn tochten. "Maar ik ga nooit hiken, want dan wordt het toch weer vogels kijken, omdat ik altijd op zoek ben naar vogels en andere dieren."
Voor hem biedt kajakken het beste van twee werelden: het verbindt hem met de kracht van zijn lichaam én met de natuur. "Het idee dat je je verplaatst met je eigen fysieke kracht, heeft iets heel puurs. En dan heb ik het nog niet eens over de wind en de golven," zegt hij. "Het gevoel dat je compleet autonoom bent... Ik ben niet afhankelijk van een motor en fossiele brandstoffen. Ik doe het helemaal zelf, met mijn eigen spierkracht. Toch kan ik hier rondtrekken, wanneer ik maar wil, op een compleet duurzame energie, die ook nog eens minder sporen achterlaat."
"Ook in een park bij jou om de hoek kun je de natuur zien in al haar glorie."
Als het erop aankomt om anderen aan te moedigen om naar buiten te gaan – wat je doel ook is of wat je er ook vandaan wilt halen – kan Marcus niet vaak genoeg herhalen dat buiten zijn niet alleen dat adembenemende vergezicht in een nationaal park of de kristalheldere beek op een foto op social media hoeft te zijn. Het liefst legt hij dingen uit over de natuur in zijn eigen omgeving. "Ook in een park bij jou om de hoek kun je de natuur zien in al haar glorie," vertelt Marcus. En hij hoopt dat die kennis mensen ertoe aanzet die plekken te beschermen.
Gratwick Waterfront Park, waar Marcus vlak bij woont, was ooit een vuilstortplaats. Sinds het een paar jaar geleden werd omgebouwd tot een park, is het een populair recreatiegebied geworden langs de Niagara-rivier. Dat soort veranderingen streeft hij na. "Als we dit soort natuurlijke plekken maken, als we ons erop richten om dat te bereiken, dan leeft de gemeenschap plotseling op," zegt hij. "Het is mijn persoonlijke doel om mijn eigen omgeving beter te maken."
Tekst: Colleen Stinchombe
Fotografie: Jasmine Rose
Gerapporteerd: september 2020