Netball in Brooklyn: saamhorigheid vinden op het veld

Toen Maggi Gao in 2013 van Shanghai naar New York verhuisde om psychologie te studeren, hoopte ze ook mensen te vinden die net als zij van netball (een vorm van korfbal) hielden. En alhoewel de sport buiten de VS veel bekendheid geniet, bleek netballspelers vinden een uitdaging — net als een netballveld om op te spelen.

Maar uiteindelijk vond Maggi een speelveld in Brooklyn —een van de weinige netballvelden aan de oostkust — en een hele trits nieuwe vrienden: bij Lincoln Terrace Park in Crown Heights. En tijdens een serie oefeningen vertelt ze ons wat de sport voor haar betekent.

Een netballveld heeft ongeveer de grootte van een basketbalveld. In plaats van ringen heb je aan weerszijden een korf. Het veld is in drie delen verdeeld en elk van de zeven spelers heeft een eigen positie en speelgebied. Net als bij basketbal is het doel van het spel om je bal in de korf van de tegenspeler te krijgen. Het verschil is dat je niet mag bewegen met de bal in je handen. Dus je mag maar één stap zetten, daarna moet je draaien en overspelen. Je hebt ten opzichte van andere sporten dus meer precisie en wendbaarheid nodig.

Ik groeide op in Shanghai en was helemaal niet sportief. Op mijn achtste ging ik naar een Britse school die toen net in mijn buurt was geopend. Netball hoorde daar bij het lesprogramma. Ik had tot dan toe echt een hekel aan sport, maar door netball kreeg ik meer zelfvertrouwen. Mensen steunden me enorm. [Ze zeiden dingen als] "Probeer het maar. Je kunt hier geen fouten in maken." Voor het eerst durfde ik iets te proberen. Ik speel nu al heel lang netball. Wacht, even rekenen... 17 jaar dus.

Als je er eenmaal onderdeel van uitmaakt, is de groep heel hecht. Dankzij netball in New York kwam ik terecht in de Caribische netballcommunity. Die was eerst wel wat wantrouwend. De spelers zijn samen opgegroeid en hun ouders en grootouders speelden ook. Hun ouders immigreerden vanuit het Caribisch gebied, uit Jamaica, Trinidad en Grenada, en speelden ooit op nationaal niveau. Dat zij me in hun groep opnamen nadat ik liet zien wat ik kon en hoe goed ik het spel kende, was geweldig. Je ontmoet zoveel mensen die je anders nooit zou leren kennen.

Ik weet nog dat ik het vroeger gek vond als mensen zeiden dat ik een damessport speelde. Ik denk dat mensen daarmee impliceerden dat de sport niet goed genoeg zou zijn voor jongens. Maar toen ik ouder werd, [realiseerde ik me] dat er zoveel meer precisie en wendbaarheid bij komt kijken dan bij andere sporten. Ik denk dat je dat het beste kunt vergelijken met [een sport als] rugby. Dat niveau qua kracht en snelheid... Er is nu in Australië een grote groep mannelijke netballspelers. Dat zijn geen professionals, ze krijgen er niet voor betaald. Maar omdat de sport zo aan het groeien is, komt er wel een professioneel herenteam aan. In landen waar veel netball wordt gespeeld, wordt het gezien als sport voor zowel dames als heren.

Op recreatief niveau nog wel een jaar of 30. Als je kijkt naar hoe de dames hier in Lincoln Terrace Park netball spelen — het is echt een manier van leven voor ze. Sommigen zijn in de Caraïben nationale spelers geweest. Zij dragen de sport weer over aan hun kinderen en komen samen en spelen dan ook graag weer een potje. Ik ben 25 en een personal trainer... ik speel met een dame uit Jamaica die een jaar of 60 is, en zij veegt de vloer met me aan als je wil. Je verliest geen vaardigheden. Je gaat gewoon slimmer spelen.