Renee Montgomery: Van beweging op het veld tot beweging in de maatschappij

Van alle bewegingen in het basketbal is er geen zo krachtig als de pivot. Als je die draaibeweging op het juiste moment weet te maken, kun je de hele wedstrijd openbreken met een onverwachte dribbel, splijtende pass, of onhoudbare worp. Het is een beweging die wedstrijden doet kantelen en waarmee kampioenen zich onderscheiden. Met een even krachtige draai buiten het veld schreef Renee Montgomery geschiedenis: ze werd als eerste oud-speler eigenaar en vicevoorzitter van een WNBA-team.

Renee haar moment kwam in 2020, tijdens de Black Lives Matter-protesten. Na twee WNBA-kampioenschappen en elf jaar als professioneel basketballer, zag Renee van dichtbij wat er gebeurde met zwarte mensen in Amerika en ging ze nadenken over wat ze wilde in het leven, als atleet en als mens. "Er heerst grote onrust in de maatschappij", zegt Renee, "En ik ging me afvragen wat mijn rol daarin was." Ze besloot haar loopbaan te beëindigen en tijdens het seizoen na te denken over wat haar te doen stond.

Ze kwam in beweging. Ze vond kracht in haar stem en sprak zich uit over sociale rechtvaardigheid namens zichzelf en anderen. "Ik vind het belangrijk om van me te laten horen, omdat niet iedereen dat even makkelijk zelf doet", aldus Renee. Ze schreef een open brief aan de eigenaren van haar team, Atlanta Dream, over de discriminatie die ze zag. Ze woonde protesten bij en vertelde mensen over het belang van hun stem uitbrengen. Maar ze wilde meer bereiken. "Iedereen had het erover dat het eeuwig zou duren voor het systeem veranderde, waarop ik zei 'maar wat kunnen we in het nu doen?' Toen kwam het idee van eigenaarschap naar voren."

Renee groeide met haar activisme uit tot een leider in haar community en kreeg daardoor de gelegenheid voor haar eigen pivot. Ze ging zichzelf zien als een leider — als iemand die van boven af verandering teweeg kon brengen met haar diepgaande kennis van teamwork, communicatie en gedeelde waarden. Daarmee kon ze een leemte in de bestuurskamer vullen. "Ik wil dat de spelers zich gehoord voelen, ik wil ze een stem geven", zegt Renee. Ze vormde een strategie en netwerkte met anderen in de competitie om haar plan te realiseren.

Als bestuurslid van Atlanta Dream zit Renee op de juiste plek om een nieuw tijdperk in het vrouwenbasketbal in te luiden. Een tijdperk waarin een zwarte, vrouwelijke LGBTQ+ atleet tegelijk een team en een beweging kan leiden. Zo richtte ze Renee's Runs op, een vrij toegankelijke vrouwenbasketbalcompetitie in Atlanta, Georgia, om de vrouwenbasketbalcommunity te helpen groeien en de bal door te spelen naar de volgende generatie atleten. Voor veel vrouwen, van amateurs tot voormalige profs, is Renee's Runs een plek waar ze elkaar sterker maken, waar vriendschappen ontstaan, en waar ze groeien. "We werken samen en we bouwen samen iets op. Voor mij is dat waar het om draait", aldus Renee.

In een wereld waarin atleten worden afgemeten aan hun prestaties op het veld, laat Renee ons zien dat het soms juist onze bewegingen buiten het veld zijn die de sport voor altijd en ten goede veranderen. "Ik heb mijn leven aan basketbal gewijd omdat ik van de sport hou. En de sport gaf me de mogelijkheid om andere dingen te doen. Maar elk moment dat mensen met zich meebrengen, helpt onze beweging vooruit. En zo'n moment hoeft niet per se een protest te zijn. Het kan van alles zijn. Het gaat erom dat je iets creëert."