De dansers die in lichaam en geest met elkaar verbonden zijn

Dansen brengt Fatou, Mette en Elise letterlijk samen. Samen bewegen is voor hen een manier om zich niet alleen te uiten als groep, maar ook om hun energie te combineren.

"Met dans kijk je naar iets en het roept iets bij je op", zegt Elise Pinel, 23. "Het kan niet onder woorden worden gebracht. Je hoeft het niet te beschrijven. Ik denk dat dans daarom zoveel mensen met elkaar verbindt. Het is een gevoel. Het is geen gesproken dialoog."

Het is een gevoel dat alle drie de vrouwen op jonge leeftijd voelden toen ze voor het eerst begonnen te dansen. Uiteindelijk verhuisden Elise, uit het noorden van Engeland, Mette Linturi, 25, en Fatou Bah, 24, uit respectievelijk Finland en Zweden, naar Londen om op professioneel niveau te gaan dansen. Sindsdien hebben ze samengewerkt met grote merken en artiesten en verschijnen ze in campagnes en videoclips en tijdens liveoptredens en tournees. Nadat ze elkaar tijdens castings en audities zagen, werden de vrouwen al snel vriendinnen en later ook huisgenoten.

"Doordat we oprecht voor elkaar willen dat we het goed doen, hebben we een soort band met elkaar gevormd", zegt Elise. "Vooral tijdens de quarantaine hebben we gemerkt dat we het niet alleen goed met elkaar kunnen vinden als artiesten, maar ook als personen."

Studio's en repetitieruimtes zijn misschien wel gesloten tijdens de lockdown, maar de dames hebben andere manieren gevonden om creatief te zijn, samen met de vele anderen die op social media hun (niet-)professionele dansroutines maken en delen.

Het belangrijkste is misschien wel de manier waarop dans de band met hun eigen lichaam sterker heeft gemaakt, vooral als vrouw. Hier leggen ze empowerment door middel van dans uit en hoe die wordt versterkt wanneer je deze met elkaar deelt als groep.

Dans kan zo'n krachtige en persoonlijke manier zijn om jezelf uit te drukken. Kunnen jullie je de eerste keer dansen herinneren, welke emotie het opriep, en waarom je het als carrière wilde nastreven?

Fatou: Ik ben gaan dansen omdat ik het moeilijk vond om daadwerkelijk onder woorden te brengen wat ik dacht of wilde zeggen. Voor mij was het altijd makkelijker wanneer ik een liedje of muziek hoorde waarmee ik me verbonden voelde, om me op die manier te uiten.

Mette: Het is een hele zoektocht geweest om mijn uitlaatklep te vinden en erachter te komen wat het beste bij me past. Ik had nooit verwacht dat het zou gaan zoals het nu gaat. Ik ben erdoor naar het buitenland gegaan, waar ik meer perspectief heb gekregen, ik begrijp mijn vrouwelijkheid er beter door, wie ik ben als vrouw en hoe ik me wil gedragen.

Elise: Mijn moeder vertelt altijd dat als ze vroeger even genoeg van me had, ze me op de vloer neerzette en me naar videoclips liet kijken en dat ik die probeerde na te doen. Ik weet dat Fatou hetzelfde is, ze lacht omdat ze weet hoe het is. Maar ook cultureel gezien, mijn familie komt uit het Caribisch gebied en daar is dans bijna een taal van de liefde. Ze houden ervan om een plaat op te zetten en te dansen. Dus ik denk dat mijn eerste herinnering gewoon echt dansen was met mijn familie en dat ik doorging met dansen tot ik op een punt kwam dat ik dacht "wauw, dit zou een carrière kunnen worden."

Kunnen jullie wat vertellen over dansen als individu vergeleken met dansen samen of als groep?

Mette: Individueel zijn we al sterk, maar we zijn op ons best als we allemaal samen zijn. Het is best saai alleen. Het is best leeg. Hoe leer je anders van elkaar? Hoe boek je vooruitgang? Hoe raak je geïnspireerd? Het is zo'n geluk om deze meiden te hebben die voortdurend je wereld voor mogelijkheden openstellen en je andere meningen geven.

Elise: Ik denk dat we allemaal begrijpen hoe veeleisend het is en wat het iemand kost. Het kan heel individueel zijn, maar ik heb zeker het gevoel dat we er op een bepaald niveau allemaal doorheen gaan, want je lichaam is het werk. Jij bent het werk. Je neemt altijd je externe en interne ik mee naar een situatie.

Fatou: We halen ook energie uit de energie van anderen, dus het is heel anders om lessen te volgen of te trainen in je eentje of maar met één ander, dan met een hele groep. Je voelt gewoon hoe enthousiast iedereen is om te trainen en te dansen.

Hoe heeft dat de afgelopen maanden veranderd, dat je die fysieke verbinding dankzij beweging en dans niet hebt zoals je normaal zou hebben?

Mette: Ik heb zo'n geluk gehad, omdat ik mijn huisgenoten heb. Ik heb wel met anderen kunnen dansen. Dus ik heb geen persoonlijke ervaring daarmee, maar ik weet dat anderen het zwaar hebben. Zij kunnen zich niet uiten. Dat is hun hele leven. Ze trainen, ze volgen lessen. Dat is wat ze doen en dan ineens hebben ze niets meer. Dat moet hun hart toch wel breken. In je eentje is het maar eventjes leuk.

Elise: Je voelt de stemming van de leraar of degene die de passen voordoet niet. Je voelt de energie niet. Soms kunnen de leraren je geen tips geven, omdat ze je niet zien. Het is wat eenzijdig. Ik ben graag in een grote ruimte vol mensen. Ik kijk graag rond en word erdoor geïnspireerd. Het is geweldig dat ik met mijn twee huisgenoten kan dansen, maar ik mis het ook heel erg om met groepen van 30, 40 mensen te dansen. Dat je ziet dat iedereen zijn best doet en hard traint. Dat we allemaal zweten. Dat de meesten het niet helemaal goed doen, omdat het moeilijk is. Dat we echt heel hard trainen en ik mis dat.

Tegelijkertijd voelt het toch alsof dans online een community creëert, vooral op dit moment. Hoe zien jullie dat het op dit moment mensen samenbrengt als manier van expressie en ontspanning, of ze nou professioneel zijn of niet?

Fatou: Ik heb het gevoel dat alles heel erg wordt beïnvloed door beelden op social media – TikTok, Instagram – en dat is in feite hoe je je nu kunt promoten als danser en hoe je werk kunt krijgen en jezelf kunt onderscheiden. Zo kun je jezelf blijven verkopen.

Mette: Toen alles in lockdown ging, konden bedrijven, merken en wie dan ook niet gewoon doorgaan. Alles veranderde. Je had geen toegang tot studio's, je had nergens toegang toe. Alles gaat nu via mobiele telefoons, video's filmen en ze samenvoegen en mensen worden er in die zin heel creatief van.

Elise:Met social media doen er meer mensen mee die geen dansers zijn. Er zijn meer mensen bij betrokken en dat geeft ons ook meer mogelijkheden. Er komt meer werk binnen. Maar ik denk dat we sowieso meer mensen zien dansen die geen dansers zijn en die mee willen doen en ervoor willen gaan. Een paar vrienden uit mijn geboorteplaats die geen dansers zijn, vragen "Wil je me deze dans leren, ik wil die graag kunnen", omdat ze merken dat het een vorm van expressie is.

Toch lijkt het erop dat dansen niet alleen ogenschijnlijk heel expressief is, maar ook heel persoonlijk. Op welke manier empowert dans jullie als vrouwen en maakt het de band met je eigen lichaam sterker?

Mette: Ik vind het in ieder geval fantastisch om een vrouw te zijn. Om te begrijpen wat vrouwelijke power is, om het in anderen te zien en om te weten dat je het zelf ook kunt hebben en creëren, is denk ik een heel bijzondere zoektocht die ik zelf heb mogen ervaren.

Elise: Het is fantastisch!

Mette: Met dans gaat het om jouw lichaam en jouw beweging. Jij bent de artiest. Jij bent de bedenker. Jij bent het lege canvas. Ik creëer wat ik wil en dat kan heel empowerend zijn. Ik kan een routine of een stijl bedenken en deze vanuit een vrouwelijk oogpunt benaderen. Daardoor voel ik me tot veel in staat. Het geeft me het gevoel dat ik iets persoonlijks heb. Voor mij is het iets wat me niet afgenomen kan worden. Het geeft me gewoon een goed gevoel.

Fatou: Het heeft mij zeker geholpen de sexy of vrouwelijke kant in mezelf te vinden, want ik was echt een tomboy en ik voelde me zo kwetsbaar en wilde me verstoppen, vooral tijdens het dansen. Ik herinner me dat elke keer wanneer ze zeiden "dit wordt een langzaam en sexy stuk", ik gespannen werd. Maar na verloop van tijd, als je er eenmaal inzit, begrijp je hoe krachtig het is en hoezeer het deel uitmaakt van jezelf.

Soms ben je te dit of te veel dat, maar met dans, als ik heel sexy wil zijn, kan ik alle kanten op. Niemand kan me vertellen dat het verkeerd is of niet. Als ik met een danshouding wil laten zien wat ik heel vrouwelijk vind aan mijn lijf, kijk je er toch op je eigen manier naar, maar ik voel me fantastisch van binnenuit.

Elise: Van binnenuit.

Mette: Van binnenuit.