Oefening baart kunst, aldus deze twee vrienden, of dat nu op een skateboard of met een schaar is

Het is alom bekend dat regelmatig trainen de sleutel is om beter te worden in sport, maar hetzelfde geldt voor de dingen die je daarbuiten onderneemt. Als eigenaar van Vacancy Project, een genderneutrale haarsalon in East Village, New York, weet Masami Hosono (32) dat hij in zijn werk baat heeft bij de inspiratie die hij buiten de salon opdoet. "Zelfs als ik klanten elke dag dezelfde coupe aanmeet, ontdek ik elke keer nog iets nieuws. 'Als ik dit nu net iets anders doe, ziet het er misschien beter uit', enzovoort", aldus Masimi. "Op die manier ben ik altijd onbewust bezig in mijn gedachten."

Voor Mio Asakawa (28), technisch accountmanager in Tokio en fervent skateboarder, is regelmatige oefening essentieel om zelfvertrouwen te kweken en nieuwe trucs makkelijk uit te voeren. Voordat Masami naar New York verhuisde, spraken de twee elkaar tijdens een etentje in een sushitentje in het Nakameguro-district van Tokio. Hoewel ze in zeer verschillende beroepen actief zijn, begrijpen Masami en Mio dat alles afhangt van de vele uren die je ergens in steekt om beter te worden — en om gendervooroordelen de wereld uit te helpen.

In dit gesprek voor 'Cultuur x sport' vertellen Masami en Mio elkaar hoe ze het belang van oefening, zelfontplooiing en een open blik ontdekten. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de maatschappij.


Mio: Je zette je eerste stappen in de schoonheidsbranche toen je nog in Japan woonde. Ik ben benieuwd: wat betekent haar voor jou?

Masami: Voor mij is haar een communicatiemiddel. Dat is niet veranderd sinds ik in New York woon. Zeker aan het begin, toen ik nog niet zo goed Engels sprak, maakte ik vrienden door het haar van mensen te knippen en er foto's van op mijn social media te zetten.

Mio: Waarom besloot je Vacancy Project op te richten?

Masami: Ik was 14 jaar in dienst bij kapsalons, in zowel Tokio als New York, en in die tijd werd het voor mij steeds duidelijker wat ik echt wilde doen. Ik begon mijn eigen concept voor een salon uit te werken. Ik wilde een kapsalon beginnen die ook ruimte bood om te spelen met thema's als diversiteit, plezier en acceptatie — alle dingen die ik leerde toen ik als immigrant uit Japan in New York belandde. Destijds waren er volgens mij nog niet zoveel genderneutrale kapsalons en daarom besloot ik om mijn klanten geen gendergebonden kapsels op te leggen. Ik geloof erin dat je haar zo moet knippen als de klant het wil hebben. Ook doneert de salon elke maand een deel van de opbrengst aan het LGBTQ Center.

Mio: Hoe oefen je het creatieve proces voor kapsels?

Masami: Ik probeer me actief en bewust open te stellen voor nieuwe culturen en mijn kennis te vergroten om zo nieuwe kapsels te kunnen creëren die bij mijn klanten passen. Het is niet mijn taak om het kapsel op een foto die een klant meebrengt precies na te maken. Ik creëer een unieke stijl door alle aspecten van de klant in overweging te nemen. Om dat te kunnen doen, moet ik constant blijven oefenen. Als klanten niet precies weten wat voor kapsel ze willen, denk ik bijvoorbeeld na over de muziek die ze leuk vinden of wat voor werk ze doen. Zonder mijn kennis van kunst en muziek kan ik me geen look voor mijn klanten voorstellen, zelfs niet als ze me hun inspiratiebronnen zouden laten zien. Rock-'n-roll kent bijvoorbeeld al zoveel verschillende stijlen. Als een klant van Londense new wave-punk uit de jaren 70 houdt, moet ik kennis van dit specifieke genre hebben om mijn werk te kunnen doen. Ik stel mezelf voortdurend bloot aan nieuwe vormen van kunst en cultuur. Als ik met klanten samenwerk, wil ik dat ze denken: die Masami, die begrijpt het.

Mio: Je deelt heel actief wat er speelt in de LGBTQ-community van New York met je Instagramvolgers in Japan. Beschouw je dit als onderdeel van je creatieve proces?

Masami: Jazeker. Toen ik net naar New York was verhuisd en de diversiteit van de stad zag, gaf me dat een enorm gevoel van opluchting. Haast alsof ik gered was. Japan is een conservatief land en het is er moeilijk voor LGBTQ-mensen om zichzelf te zijn. Velen van hen verbergen hun seksualiteit en soms uiten mensen hun onbewuste vooroordelen met terloopse discriminerende opmerkingen. Door mijn positieve ervaringen in New York te delen, wil ik hen laten zien dat er niks mis is met LGBTQ zijn.

Waarom ben je trouwens gaan skateboarden? Veel mensen beschouwen skateboarden van oudsher als een jongensding.

Mio: Ik wilde al heel lang skateboarden, maar ik dacht altijd dat het niet voor meisjes was. Toen ik op een dag op Instagram skatevideo's van een aantal meiden zag, heb ik die een privébericht gestuurd. Ze hebben me toen meegenomen naar het skatepark. Zelf denk ik wat skaten betreft niet meer na over gender, maar ik wil er wel aan bijdragen dat de maatschappij het de normaalste zaak gaat vinden om meisjes en vrouwen te zien skaten. Daarom zet ik mijn video's op Instagram. Niet alleen die van mijzelf, maar die van alle meiden waarmee ik skate. Ik skate nu bijna anderhalf jaar. Vrouwelijke skaters hebben een sterke onderlinge band en iedereen lijkt een kennis van je.

Masami: Wanneer voel je dat oefening zich terugbetaalt?

Mio: Oefenen is het allerbelangrijkste van skateboarden. Ik heb pas nog mijn eerste kickflip gemaakt en dat heeft me echt ontelbare pogingen gekost. Omdat skateboarden zo moeilijk is, voelt het heel goed als iets eindelijk lukt! De meeste waarde hecht ik aan mijn community. Oefenen en tijd met mijn vrienden doorbrengen maakt onze vriendschap sterker. Dat motiveert me om te zeggen: 'Laten we gaan oefenen, laten we gaan skaten.' Af en toe ga ik wel in mijn eentje skaten, maar meestal skate ik samen met mijn vrienden.

Masami: Ik heb gehoord dat Komazawa Park een populaire skatespot is in Tokio. Skate jij daar ook?

Mio: Absoluut! Veel vrouwelijke skaters kennen elkaar, dus de kans is groot dat je daar een bekende het lijf loopt. Er is altijd wel iemand om mee te skaten, waardoor je je ook veiliger voelt.

Masami: Denk jij, als inwoner van Japan, dat de Japanse samenleving tegenwoordig anders naar skateboarden kijkt?

Mio: Aangezien skateboarden nu een Olympische sport is, denk ik dat het idee dat skateboarden slecht is, langzaamaan is verdwenen. Er is een skater, Aori Nishimura, die ongelofelijk goed is. Ze is een Olympisch atleet en een vrouw, en ik denk dat ze geholpen heeft de heersende opinie over skateboarden te veranderen. Desalniettemin is Komazawa zo'n beetje het enige skatepark in Tokio waar je gratis naar binnen kunt. Het was niet makkelijk om daar een skatepark te realiseren. Ik ben de mensen die het voor ons hebben gebouwd dan ook zeer dankbaar. Tegelijkertijd kun je niet over straat skaten zonder direct door de politie te worden aangehouden, dus het zal nog wel even duren voordat skaten in Tokio net zo is als skaten in New York.